رساله قشیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب شامل دو فصل و پنجاه وچهار باب است. فصل اول به بیان عقاید صوفیان و فصل دوم خلاصه ای از فصل اول است. پس از این دو فصل، بابی در شرح احوال مشایخ [[صوفیه]] و باب دیگر شرح اصطلاحات و تعبیرات آنان است.ابواب دیگر ذکر حالات و مقامات و آداب و اخلاق مشایخ را بیان می کند.

 

علاوه براینکه خواندن رساله در میان صوفیان رواج داشته، مطالب و ابواب آن در معاصران قشیری و متاخران وی تاثیر عمیق داشته است.

 

 

 

اولین ترجمه فارسی رساله توسط شاگرد قشیری، ابوعلی حسن بن احمد عثمانی انجام گرفته است.از این ترجمه دو نسخه وجود دارد یکی در [[موزه بریتانیا]] که مربوط به سال ۶۰۱ ودیگری در کتابخانه [[ایاصوفیه]] استانبول مربوط به سال ۸۵۹ .

ترجمه دومی هم وجود داشته که در کرمان در اواخر قرن ششم پایان یافته است.

 

از باب ۲۹در اخلاص: [[ذوالنون مصری|ذالنون‌مصری]] گوید سه چیز است علامت اخلاص، یکی آنکه مدح و ذمّ عام نزدیک او یکی باشد و دیگر آنکه روُیت اعمال فراموش کند و سوم در آخرت، عمل خویش هیچ نبیند.

 

[[سعید بن سلام مغربی|ابوعثمان]] گوید اخلاص، نسیان خلق بود به دوام‌نظر به خالق.

 

 

عبد الکریم بن هوازن قشیری. رساله قشیریه تصحیح [[بدیع الزمان فروزانفر]].انتشارات علمی فرهنگی تهران ۱۳۶۱

 

[[رده:تصوف]]

[[رده:عارفان مسلمان]]