کلاسیسیسم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{داستان‌های کلاسیک}}+تمیز(۲.۷) |
||
خط ۱:
[[پرونده:Basilica di San Pietro.JPG|
'''کلاسیسیسم''' {{انگلیسی|Classicism}} [[جنبش هنری]] و فرهنگی ویژهٔ نیمهٔ دوم [[قرن هفدهم]] در اروپاست. این جنبش مبتنی بر آفرینش آثار هنری و ادبی با الهام از [[هنر]] باستان [[یونان]] و [[روم]]، و بازگشت به اصول و ارزش‌های [[زیبایی‌شناسی]] آنان است.
خط ۲۹:
== لغت‌شناسی و تاریخچه ==
[[پرونده:Michelangelos David.jpg|100px|
[[پرونده:Florence - David by Donatello.jpg|100px|
کلمه [[کلاسیک]] صفتی است که ریشه آن واژه لاتینی ''کلاسیکوس'' (classicus) و به معنی درجه اول است. به تدریج این واژه برای سخن گفتن از نویسندگان درجه اول جامعه استفاده شد، یعنی کسانی که نوشته‌های آنها در کلاس‌های درس تدریس می‌شد<ref>''Dictionnaire historique de la langue française'' زیر نظر Alain Rey</ref>.
وقتی این کلمه را به طور دقیق استعمال کنند و از آن اراده اصطلاح ادبی خاصی را نکرده باشند به معنی اثری است که به عنوان نمونه و مظهر کامل مورد قبول همگان باشد و وقتی نویسندگان کلاسیک یا هنر کلاسیک گفته می‌شود، مقصود نویسندگان یا هنری است که تمام ادوار آنها را پسندیده و نمونه شناخته‌اند.
خط ۳۶:
به طور کلی نیمهٔ دوم [[قرن شانزدهم]]، دوره‌ای بود که در آن برای نخستین بار آیین ادبی جامعی برای خلق آثار ادبی به وجود آمد. این آیین و قواعد که دارای اصولی بودند که حتی تا پایان [[قرن هجدهم]] نیز ارزش و اعتبار خود را از دست نداد، در آغاز قرن هفدهم مایهٔ ایجاد مکتب کلاسیسیسم گردید.{{مدرک}}
صفت ''کلاسیک'' برای اولین بار در دورهٔ [[رونسانس]] برای تعیین نویسندگان درجه اول به کار برده شد، ولی درواقع این [[رمانتیک]]
کلاسیسیسم با شروع رونسانس در [[ایتالیا]] ظهور کرد. پس از مدتی شهرهای مختلف ایتالیا به خصوص شهر [[فلورانس]] به مهدهایی برای گردهم‌آیی هنرمندانی [[اومانیسم|اومانیست]] چون [[میکل آنژ]]، [[رافائل]] و [[برونِلِسکی]] به منظور تحقیق، جمع‌آوری و تقلید از آثار یونانیان و رومیان باستان گشت. این سبک به تدریج میان هنرمندان و نویسندگان متداول شد به طوری که در نیمهٔ دوم قرن هفدهم به یک جنبش بزرگ تبدیل شد که در [[فرانسه]] در دورهٔ سلطنت [[لویی چهاردهم]] و با پشتیبانی [[ریشلیو|ریشولیو]] به خود اوج رسید و در مقابل جنبش [[باروک]] قرار گرفت. <ref>[http://www.encyclopedia.com/doc/1E1-classici.html کلاسیسیسم (انگلیسی)]</ref>
== ویژگی‌ها ==
سطر ۵۹ ⟵ ۵۸:
== نقاشی و پیکرتراشی ==
[[پرونده:Poussin Inspiration of the poet Louvre.jpg|
نقاشان و مجسمه‌سازان کلاسیک ایتالیایی دورهٔ [[رونسانس]] و با الهام از سبک آنان، نقاشان و مجسمه‌سازان فرانسوی، با حمایت [[فرهنگستان فرانسه]] اغلب موضوعاتی باستانی انتخاب می‌کنند و به نمایش ارزش‌هایی چون شجاعت، قهرمانی، شرافت، خلوص و خوبی می‌پردازند. همچنین، بسیار از [[تئاتر]] الهام می‌گیرند. برای اولین بار نقاشان از [[پرسپکتیو]] استفاده می‌کنند و سعی می‌شود اثر ساده و به دور از جزئیات و معما باشد. اغلب از رنگ‌های زیاد و مرغوب استفاده می‌شود و خطوط اشیا و اجسام و نیز مجسمه‌ها معمولاً صاف و موازی هستند، و برخلاف سبک [[باروک]] منحنی در آن کمتر دیده می‌شود. از دیگر خصوصیات آثار کلاسیک هارمونی، نظم و منطق می‌توان نام‌برد.
از مهم‌ترین نقاشان کلاسیک می‌توان [[نیکولا پوسن]] {{به فرانسوی|Nicolas Poussin}} و [[شارل لوبرن|شارل لوبرَن]] {{به فرانسوی|Charles Le Brun}} را نام برد.
از مجسمه‌سازان معروف نیز که اغلب ایتالیایی بودند می‌توان [[میکل آنژ]] و [[دوناتل]]و را نام برد. تندیس ''[[داوود (تندیس)|داوود]]'' میکل آنژ که به خوبی هارمونی حرکات را نمایش می‌دهد از معروف‌ترین آثار دورهٔ کلاسیک است.
سطر ۸۵ ⟵ ۸۴:
* [[تراژدی]]
* [[حماسی]]
* [[تراژدی-کمدی]]<ref>فن نگارش، محبوب، محمد جعفر، فرزام پور؛ تهران، اندیشه، چاپ پنجم، بی‌تا اسدی زاده، پرویز، و دیگران.</ref> <ref>دائ‍ره‌الم‍عارف یا فرهن‍گ دانش و هنر شامل: اطلاعات عم‍ومی. چاپ ششم، تهران: سازمان انتشارات اشرفی، مرداد ۱۳۵۲.</ref>
=== تئاتر ===
سطر ۱۰۷ ⟵ ۱۰۵:
* نمایش‌نامه باید در عین تقلید از پیشینیان تازگی داشته باشد و در بینندگان تأثیر کند.
البته اهمیت این قوانین در [[تراژدی]] بسیار بیش‌تر بود، به طوری که در صورت عدم رعایت این قوانین، به خصوص دو قانون اول صفت کلاسیک به اثر تعلق نمی‌گرفت. به این ترتیب، [[شکسپیر]] که این قوانین را دائماً زیر پا می‌گذاشت کلاسیک محسوب نمی‌شود،{{مدرک|}} در حالی که [[مولیر]] اغلب یک نمایش‌نامه‌نویس کلاسیک شمرده می‌شود، هرچند [[کمدی]]
از بزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویسان کلاسیک می‌توان [[ژان راسین]] و سپس [[پییر کورنی]] را نام برد. [[ویکتور هوگو]] از اولین نمایش‌نامه‌نویسان فرانسوی بود که این اصول را شکست.
====== تراژدی ======
[[پرونده:Jean racine.jpg|
موضوعات [[تراژدی]]
تراژدی‌های کلاسیک دارای سبکی سنگین هستند و به [[نظم]] نوشته می‌شوند و [[وزن]] آنها ۱۲تایی می‌باشد.
سطر ۱۲۵ ⟵ ۱۲۳:
کمدی براساس خنده و به منظور سرگرمی اجرا می‌شود و معمولاً با پایانی خوش همراه است. با این وجود استثناهایی چون ''[[دون ژوآن]]'' مولیر دارای پایانی تلخ هستند.
==== رمان ====
با وجود این که نوشتن [[رمان]] در [[قرن هفدهم]] رواج زیادی نداشت و اغلب رمان‌ها توسط نویسنده‌هایی ناشناس منتشر می‌شدند، نوآوری‌های جدیدی در این زمینه دیده می‌شود. رمان‌های کلاسیک، اغلب تحت تأثیر جریان‌های [[پرسیوزیته]] نیز در این عصر تحولات زیادی می‌کند. از رمان‌های کلاسیک معروف می‌توان آثار [[مادام دو لافایت]] {{به فرانسوی|Madame de La Fayette}} به‌ویژه ''[[دوشیزه کلو|دوشیزهٔ کلِو]]'' {{به فرانسوی|La Princesse de Clèves}} را نام برد.<ref>[http://fr.wikipedia.org/wiki/Classicisme#Th.C3.A9.C3.A2tre ویکی‌پدیای فرانسوی، بازدید تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۰۸]</ref><ref>[http://en.wikipedia.org/wiki/Classicism#In_the_theatre ویکی‌پدیای انگلیسی، بازدید تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۰۸]</ref>
== موسیقی ==
سطر ۱۳۵ ⟵ ۱۳۳:
== منابع ==
{{پانویس}}
{{
{{جنبش‌های هنری}}
{{تاریخ معماری}}
{{داستان‌های کلاسیک}}
[[رده:کلاسیسیسم]]
| |||