خلسه دلپذیر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sandman (بحث | مشارکت‌ها)
گسترش مقاله
Sandman (بحث | مشارکت‌ها)
گسترش مقاله
خط ۹:
| ضبط = آوریل-نوامبر، [[۱۹۷۹ (میلادی)|۱۹۷۹]]
| سبک = [[پراگرسیو راک]]
| زمان = ۶:۲۳
| ترانه‌سرا = [[راجر واترز]]،دیوید،[[دیوید گیلمور]]
| آهنگ‌ساز =
| ناشر = [[ای‌ام‌آیئی‌ام‌آی]]
| تهیه‌کننده = [[باب ازرین]]{{سخ}}،[[دیوید گیلمور]]{{سخ}}،[[راجر واترز]]،[[جیمز گوتری]]
| آهنگ‌ها = {{آهنگ‌های دیوار}}
| متفرقه =
خط ۳۳:
| سبک = [[پراگرسیو راک]]
| زمان = ۳:۵۹
| ناشر = [[ای‌ام‌آیئی‌ام‌آی]]
| ترانه‌سرا = [[راجر واترز]]،دیوید،[[دیوید گیلمور]]
| تهیه‌کننده = [[باب ازرین]]{{سخ}}[[دیوید گیلمور]]{{سخ}}[[راجر واترز]]،[[جیمز گوتری]]
| نمونه صوتی؟ =
| گواهی‌نامه =
| تک‌آهنگ قبلی = «[[آجری دیگر در دیوار|آجری دیگر در دیوار، بخش دوم]]»{{سخ}}<small>(۱۹۷۹)</small>
| این تک‌آهنگ = «'''بی حسبی‌حس و راحت'''»{{سخ}}<small>(۱۹۷۹)</small>
| تک‌آهنگ بعدی = «[[سریع بدو بزن به چاک]]»{{سخ}}<small>(۱۹۸۰)</small>
| متفرقه =
}}
 
«'''بی‌حس و راحت'''» {{انگلیسی|comfortably numb}}، ترانه‌ای از گروه موسیقی [[پراگرسیو راک]] [[بریتانیا|بریتانیایی]] [[پینک فلوید]] است. این ترانه اولین‌بار در قالب آلبوم [[دیوار (آلبوم)|دیوار]] در سال [[۱۹۷۹ (میلادی)|۱۹۷۹]] عرضه شد و در همین سال به عنوان تک‌اهنگتک‌آهنگ با آهنگ «[[آهای تو]]» به عنوان ترانه‌ی پشت بازمنتشر شد.

این آهنگ جزو سه آهنگی از آلبوم ''دیوار'' است که علاوه بر [[راجر واترز]]، [[دیوید گیلمور]] نیز در ساخت آهنگش مشارکت دارد.موسیقی و ملودی آهنگ بیشتر توسط دیوید گیلمور نوشته شده، در حالی که اشعار و سایر نکته های اضافی توسط واترز نوشته شده است.آهنگ در مراحل ساخت «دکتر»{{#tag:ref|The Doctor|group="و"}} نامیده می‌شد.{{سخ}}
 
آهنگ یکی از مشهورترین ترانه‌های پینک فلوید بشمار می‌آید و خصوصاً بیشتر برای گیتارسولوی پایانی‌اش شناخته می‌شود.در سال ۲۰۰۴ آهنگ در رده‌ی ۳۱۴ از ۵۰۰ ترانه برتر تمام زمان‌ها از دید مجله‌ی [[رولینگ استون]] قرار گرفت.در سال ۲۰۰۵ این ترانه برای آخرین بار توسط اعضای اصلی پینک فلوید،[[ریچارد رایت]]،راجر واترز،[[نیک میسن]] و دیوید گیلمور به اجرا درآمد.در سال ۲۰۱۱ آهنگ در رده‌ی چهارم انتخاب شنوندگان [[رادیو بی‌بی‌سی ۴]] قرار گرفت.
این آهنگ یکی از مشهورترین ترانه‌های پینک فلوید بشمار می‌آید و خصوصاً بیشتر برای [[تک‌نوازی گیتار]] پایانی‌اش شناخته می‌شود.
در سال ۲۰۰۴ این آهنگ در بین ۵۰۰ ترانه برتر تمام زمان‌ها از دید مجله‌ی [[رولینگ استون]] قرار گرفت.در سال ۲۰۱۱ آهنگ در رده‌ی چهارم انتخاب شنوندگان [[رادیو بی‌بی‌سی ۴]] قرار گرفت،مجله‌ی دنیای گیتار آن را چهارمین سولوی برتر عنوان کرده است.
 
برای آخرین بار در سال ۲۰۰۵ این آهنگ توسط اعضای اصلی پینک فلوید،[[ریچارد رایت]]،راجر واترز،[[نیک میسن]] و دیوید گیلمور به اجرا درآمد.
 
==تاریخچه==
در حالی که بیشتر ترانه‌سرایی‌های آلبوم «دیوار» را واترز به تنهایی انجام داد،اماداده؛اما در این آهنگ دیوید گیلمور نقش پررنگ‌تری ایفا کرد،کهکرد،وی در اصل این قطعه را به صورت دمو و بی‌کلام برای اولین آلبوم سولوی خویش پدید آورده بود و امید داشت که بعدها از این استفاده کند و. در فصول ضبط آلبوم «دیوار» این نسخه دمو را برای استفاده در آلبوم به ارمغان آورد.
==آهنگ‌سازی==
این آهنگ یکی از دو آهنگ آلبوم دیوار است که از آغاز و انتها شامل محو به بیرون و محو از ابتدا نمی‌شود (آهنگ دیگر «[[مادر (آهنگ پینک فلوید)|مادر]]» نام دارد).دلیلش این بود که در نسخه‌ی اصلی از آلبوم با پایان یافتن طرف سوم وقف ای نمایان می‌شد.این آهنگ با مدت زمان ۶:۲۱ بلندترین آهنگ آلبوم هم بشمار می‌آید و بدنبال آن آهنگ ''مادر'' با مدت ۵:۳۱ زمان در رده‌ی بعد قرار دارد.

برطبق مجله رولینگ استون اشعار این آهنگ از تجربه‌ی راجر واترز هنگامی که وی در [[تور حیوانات|تور/کنسرت ''به شخصه'']] و قبل از اجرای کنسرت در فیلادلفیا توسط پزشک برای گرفتگی معده به وی آرامش‌بخش تزریق شد تاثیر گرفته است.واترز می‌گوید:{{سخ}}«این طولانی‌ترین دوساعتِ زندگی من بود،تلاش برای اجرای نمایش وقتی‌که که به سختی میتونی دستاتو بلند کنی».این تجربه موجب شد که واترز ایده‌اش را برای شعر این آهنگ بدست آورد.{{سخ}}

گیلمور و واترز بر سر این‌که آهنگ چگونه ساخته شود اختلاف نظر داشتند و گیلمور اجرای آهنگ بصورت گرانج‌گونه ترجیح می‌داد.در نهایت واترز نحوه‌ی شروع قسمت آغازین آهنگ و گیلمور تک‌نوازی گیتار در آخر آهنگ را برای استفاده در آهنگ به کار بردند.گیلمور بعداً گفت:ما «بی‌حس و راحت» را خیلی استدلال کردیم و واقعاً یک مشاجره‌ی بزرگ بود.»
== ایده ==
مانند دیگر آهنگهای این آلبوم «بی‌حس و راحت» دربارهٔ بخشی از زندگی پینک، شخصیت اصلی آلبوم است.پینک احساس می‌کند که کاملآ از جامعه منزوی شده‌است.او فشارهای زندگی یک ستاره راک را نمی‌تواند تحمل کند و قبل از رفتن به کنسرت در اتاقش در هتل از حال می‌رود.دکتری به اتاقش فرستاده می‌شود تا با تزریق مواد نیروزا (اشاره دارد به هروئین) به او انرژی لازم برای اجرای کنسرتش را بدهد.متن ترانه بصورت گفتگویی بین دکتر (واترز) و پینک (گیلمور) نوشته شده‌است.
سطر ۹۶ ⟵ ۱۰۶:
*مایکل کی‌من - تنظیمات ارکسترال
*لی ریتنور - آکوستیک گیتار
== پانویس یادداشت==
{{پانویس|گروه=وی|۴۲|چپ‌چیناندازه=بلهریز}}
;واژه‌نامه انگلیسی
 
{{پانویس|گروه=و|۴|چپ‌چین=بله}}
==پانویس==
{{پانویس|۲||چپ‌چین=بله|اندازه=ریز}}
== منابع ==
{{یادکرد-ویکی
|پیوند=http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Comfortably_Numb&oldid=506678982