مهرگیاه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Valeh.1990 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Valeh.1990 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۶:
مهر گیاه رمز وحدت است. مهرگیاه در [[متون کهن]] به صورت مردم گیاه، [[استرنگ]]، [[سگ کَن]](چون آن را به وسیلهٔ سگ می‌کنند) و [[یبروح الصنم]](که ربطی به بی روح ندارد اما آن را به ذهن متبادر می‌کند) هم آمده‌است. گیاهیست شبیه به آدمی. میوهٔ آن [[لفاح]] نام دارد <<چون بیخ هر نوح لفاحی که بزرگ باشد بشکافند در آن شبیه به دو صورت انسان مشاهده می‌گردد>>(حواشی برهان قاطع).
 
مهر گیاه به احتمال زیاد از نظر لغوی با مشی و مشیانه-که در [[اساطیر ایرانی]] حکم نخستین زوج انسانی را دارند-مربوط است. هنگامی که انسان نخستین یعنی [[کیومرث]] درگذشت نطفهٔ او بر زمین ریخت و مشیه و مشیانه که نخستین زوج بشر بودند به صورت [[ریواس]] از زمین روییدند. اسم آن‌ها در برخی متونبه صورت مهر و مهریانه آمده‌است. در گزیده‌های [[گزیده‌های زادسپَرَم]] آمده است: <<کیومرث اندر گذشت... اندر پایان چهل سال، ریباس گونهٔ مشی و مشیانه برآورده شدند. یکی به یکدیگر پیوسته و هم بالا(=هم قد)و یگانه. اندر میان ایشان روان بر آمد. ایشان به هم بالایی(=هم قدی)آن گونه بودند که پیدا نبود کدام نر، کدام ماده و کدام آن روان هرمزد آفریده بود...
پس مشی و مشیانه از گیاه پیکری به مردم پیکری گشتند>>.<ref>اساطیر ایران، مهرداد بهار، بنیاد فرهنگ ایران، ص۳۱</ref>