گورو گوبیند سینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گورو گوبیند سینگ''' ([[پنجابی]]: '''ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ''') (زاده [[۱۶۶۶ (میلادی)|۱۶۶۶]] - درگذشته [[۱۷۰۸ (میلادی)|۱۷۰۸]] میلادی) دهمین [[گورو]] در [[آئین سیک]] است .

 

او در [[پتنه]]، [[بیهار]] در [[هندوستان]] زاده شد و در سال ۱۶۷۵ (میلادی)|۱۶۷۵، در حالی که تنها نه سال داشت، پیشوایی مذهبی و سیاسی پیروان آئین سیک را برعهده گرفت. او که شاهد شکنجه و اعدام پدرش [[گورو تیغ بهادر]] به دستور شاه متعصب مسلمان هند، [[اورنگ زیب]] بود؛ در صدد گرفتن انتقام از مغولان هند برآمد و در بیست جبهه با مغولان جنگید . او یک رهبر، جنگاور، شاعر و پیامبر بود .{{مدرک}} او محفل و سازمان [[خالصه]] را بنیاد نهاد؛ و برای اعضای آن پنج علامت معین کرد که به [[پنج کاف]] معروف است . گورو گوبیند سینگ در سال [[۱۷۰۸ (میلادی)|۱۷۰۸]] در [[ناندد]] درگذشت

 

او آخرین انسانی بود که در مذهب سیک خود را گورو نامید؛ پیش از مرگ او کتاب [[گرانت صاحب]] را گوروی بعد از خود معرفی کرد و گفت که این کتاب تا جاودان راهنما و مرشد سیک‌ها خواهد بود او به زبان‌های [[پنجابی]]، [[هندی]] و [[فارسی]] شعر می‌گفت؛ او نامه‌ای به [[اورنگ زیب]] در نظم [[فارسی]] نوشت که به [[ظفرنامه]] موسوم است.

 

== منابع ==

{{گوروهای سیک}}

[[رده:درگذشتگان ۱۷۰۸ (میلادی)]]

[[رده:زادگان ۱۶۶۶ (میلادی)]]

[[hi:गुरु गोबिन्द सिंह]]

[[it:Guru Gobind Singh]]

[[ml:ഗുരു ഗോവിന്ദ് സിംഗ്]]

[[mr:गुरु गोविंदसिंग]]