استرپتوکوک پیوژنز: تفاوت میان نسخه‌ها

'''استرپتوکوک پیوژنز''' (''Streptococcus pyogenes'')، کوکسی های گرم مثبتی هستند که در گروه A طبقه بندی لنسفیلد قرار می گیرد. استرپتوکوک پیوژنز هنگامی که بر روی آگار خون دار رشد می کند، بتا همولیتیک است<ref>Ryan KJ, Ray CG (editors) (2004). Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. ISBN 0-8385-8529-9.</ref>.

استرپتوکوک ها از نظر تولید آنزیم کاتالاز، منفی هستند. مدت زمان انکوباسیون باکتری، 1 تا 3 روز به طول می انجامد. این طور تصور می شود که سالیانه 700 میلیون عفونت توسط این باکتری ایجاد می شود که 650 هزار مورد از آن ها شدید هستند. میزان مرگ و میر عفونت های ایجاد شده توسط استرپتوکوک پیوژنز حدود 25% است<ref>Jim Dwyer (July 11, 2012). "An Infection, Unnoticed, Turns Unstoppable". The New York Times. Retrieved July 12, 2012.</ref>.

در سال 1928، ربکا لنسفیلد با استفاده از پروتئین M (پروتئین سطحی و فاکتور بیماریزایی مهم در استرپتوکوک پیوژنز)، روشی را برای سروتیپ بندی (سروتایپینگ) استرپتوکوک پیوژنز ابداع نمود<ref>Lancefield RC (1928). "The antigenic complex of Streptococcus hemolyticus". J Exp Med 47 (1): 9–10. doi:10.1084/jem.47.1.91.</ref>. در سال 1946، لنسفیلد، طبقه بندی سرولوژیکی بر اساس پروتئین سطحی T را طراحی کرد<ref>Lancefield RC, Dole VP (1946). "The properties of T antigen extracted from group A hemolytic streptococci". J Exp Med 84 (5): 449–71. doi:10.1084/jem.84.5.449.</ref>. تاکنون 100 سروتیپ T و 20 سروتیپ M در استرپتوکوک پیوژنز شناخته شده است.

این باکتری بیماریهای مهمی را در انسان ایجاد می کند. [[فارنژیت]] (گلودرد چرکی)، زرد زخم، باد سرخ، سلولیت،[[سلولیت]]، فاسئیت نکروزان ([[قانقاریا]]) از بیماری های مهمی هستند که توسط استرپتوکوک پیوژنز ایجاد می شوند. برخی از سویه های باکتری توکسین هایی (سم ها) تولید می کنند که در ایجاد بیماری نقش دارند مانند [[مخملک]] و سندرم شوک توکسیک<ref>Ryan KJ, Ray CG (editors) (2004). Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. ISBN 0-8385-8529-9.</ref>.

استرپتوکوک پیوژنز می تواند در بیماری های خود ایمنی نقش داشته باشد. علت این امر را شباهت بافت های بدن با ساختار پروتئین M می دانند. آنتی بادی هایی که علیه پروتئین M ایجاد می شود با بافت های خود بدن واکنش می دهد و در نتیجه بیماری خود ایمنی ایجاد می شود. [[تب روماتیسمی]] (قلب) و [[گلومرولونفریت]] (کلیه)، دو بیماری خود ایمنی مرتبط با باکتری هستند<ref>Ryan KJ, Ray CG (editors) (2004). Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. ISBN 0-8385-8529-9.</ref>.

باکتری فاکتورهای بیماریزایی مختلفی را تولید می کند. باکتری با استفاده از این فاکتورهای بیماریزایی می تواند به سلول های میزبان بچسبد، از سیستم ایمنی میزبان فرار کند یا در بدن پخش شود<ref>Patterson MJ (1996). Streptococcus. In: Baron's Medical Microbiology (Baron S et al., eds.) (4th ed.). Univ of Texas Medical Branch. ISBN 0-9631172-1-1.</ref>.

گرفتن سوآب از گلو (بیماران مبتلا له گلودرد چرکی) و کشت بر روی محیط آگار خون دار و استفاده از دیسک باسیتراسین، یکی از معمول ترین روش های تشخیص آزمایشگاهی باکتری است. باکتری بر روی محیط آگار خون دار، بتا همولیتیک است و به باسیتراسین حساس می باشد. واکنش تست کاتالاز بر روی باکتری کشت یافته در محیط غیر خون دار، منفی است. باکتری از نظر تست های CAMP و هیپورات، منفی است. همچنین می توان با استفاده از تست های سرولوژیکی، آنتی ژن اختصاصی گروه A را به راحتی در سویه مشکوک تشخیص داد<ref>Kellogg JA, Bankert DA, Elder CJ, Gibbs JL, Smith MC (September 2001). "Identification of Streptococcus pneumoniae revisited". J. Clin. Microbiol. 39 (9): 3373–5. PMC 88350. PMID 11526182.</ref>.

درمان انتخابی، پنی سیلین است که حداقل به مدت 10 روز تجویز می گردد<ref>Falagas ME, Vouloumanou EK, Matthaiou DK, Kapaskelis AM, Karageorgopoulos DE (2008). "Effectiveness and safety of short-course vs long-course antibiotic therapy for group a beta hemolytic streptococcal tonsillopharyngitis: a meta-analysis of randomized trials". Mayo Clin Proc 83 (8): 880–9. doi:10.4065/83.8.880. PMID 18674472.</ref>. تاکنون هیچ سویه مقاوم به پنی سیلین در استرپتوکوک پیوژنز کشف نشده است هرچند از سال 1985، گزارش هایی از سویه های تحمل کننده پنی سیلین ارائه شده است<ref>Kim KS, Kaplan EL (1985). "Association of penicillin tolerance with failure to eradicate group A streptococci from patients with pharyngitis". J Pediatr 107 (5): 681–4. doi:10.1016/S0022-3476(85)80392-9. PMID 3903089.</ref>. باکتری به ماکرولیدها، کلرامفنیکل و تتراسایکیلین حساس است اما میزان مقاومت در سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های اخیر، بیشتر می باشد.