لاکهید سی-۱۴۱ استارلیفتر: تفاوت میان نسخه‌ها

در بهار سال ۱۹۶۰ نیروی هوایی از پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ رونمایی کرد، نامی که برای هواپیمایی به کار می‌رفت که می‌بایست توانایی حمل هر دو تسلیحات راهبردی و تکنیکی را دارا می‌بود، از بعد راهبردی هواپیما توانایی حمل تسلیحاتی با شعاع عملیاتی حدود ۳٬۵۰۰ مایل دریایی (۴٬۰۰۰ مایل،۶٬۵۰۰ کیلومتر) و وزن ۲۷٬۰۰۰ کیلوگرم (۶۰٬۰۰۰ پوند) را داشت، در نقش تاکتیکی نیز نیازمند این بود که هواپیما بتواند تدارکات را در ارتفاع کم رها کرده و به مقصد برساند و دسته چتربازها را در نبرد حمل کرده و رها کند، تعدادی از شرکت ها به پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ (SOR 182) پاسخ مثبت دادند، شامل [[بوئینگ]]، [[لاکهید]] و [[جنرال داینامیکس]].]<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=32 |عنوان = Lockheed C-141 Starlifter, World Military Aircraft | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازدید = }}</ref>{{سر خط}}

لاکهید با یک طراحی یکتا به نیازها پاسخ داد، '''مدل ۳۰۰ لاکهید'''، نخستین جت بزرگ که از ابتدا برای حمل بار طراحی شد، مدل ۳۰۰ بال های پهناور با طراحی بال-بالا (بال های هواپیما به بالای بدنه هواپیما متصل می شوند) داشت که چهار موتور توربوفن [[تی اف ۳۳]] هرکدام با نیرویی معادل ۲۷٬۰۰۰ پوند (lbf) در زیر بال ها نصب شده بودند. چیز مهمی که در آن دیده می شد این بود که کابین در ارتفاع ۱٬۲۷ متری (۵۰ اینچ) از سطح زمین قرار داشت که اجازه دسترسی آسان به کابین را از طریق درهای پشتی می داد. دو درب کناری عقب هواپیما طراحی شده بود تا دسته چتربازها از هواپیما پرش کنند (در آگوست ۱۹۶۵ این مدل نخستین پرش چتربازها از یک هواپیمای با موتور جت را فراهم نمود). درهای باربری پشتی می توانستند برای پرتاب تجهیزات هوابرد در هنگام پرواز باز شوند. بال های کناری نصب شده، فضای داخلی برای نگه داشتن و حمل بار به اندازه ۳٬۰۵ متر (۱۰ فوت) عرض، ۲٬۷۴ متر (۹ فوت) ارتفاع و ۲۱٬۳۴ متر (۷۰ فوت) درازا را در اختیار می گذاشت. این اندازه استارلیفتر را برای حمل به عنوان مثال یک موشک بالستیک قاره پیمای کامل [[ال جی ام-۳۰ مینیتمن]] در نگه دارنده خود آماده می ساخت. هواپیما توانایی حمل حدبالای ۳۲٬۱۳۶ کیلوگرم (۷۰٬۸۴۷ پوند) در مسافت های کوتاه و تا ۴۱٬۷۳۰ کیلوگرم (۹۲٬۰۰۰ پوند) در نسخه ای که برای حمل [[موشک مینیتمن]] بدون حمل سایر تجهیزات پیکربندی شده بود را داشت. این هواپیما همچنین می توانست تعداد ۱۵۴ نیروی نظامی، ۱۲۳ چترباز و یا ۸۰ بیمار در بستر را با خود حمل نماید.{{سر خط}}