راهبری اینترنت: تفاوت میان نسخه‌ها

زیر ساخت فنی اینترنت<br/>

مخابره داده‌ها و شبکه‌بندی بوسیله رایانه‌های متصل به هم با زیرساخت فیزیکی فیبرهای نوری، کابل‌های شبکه، خطوط تلفن یا ماهواره‌ها صورت می‌گیرد. دامنه یک شبکه می‌تواند از یک سامانه خصوصی کوچک تا ساختارهای وسیع‌تر باشد. لذا اینترنت به عنوان شبکه جهانی شبکه‌ها عناصر زیر را از طریق زیر شبکه‌های متعدد در سطح جهان به یکدیگر متصل می‌نماید:<br/>

• ارائه‌کننده خدمات اینترنت : این ارائه‌کنندگان دسترسی به اینترنت را به مشتریان به فروش می‌رسانند. یک ISP دسترسی محلی یک مشتری را به رایانه شبکه خود و در نهایت دسترسی به اینترنت را فراهم می‌آورد. یک ISP همچنین می‌تواند به تبادل رایگان اطلاعات با سایر ISPها بوسیله هاب‌هایی به نام نقاط تبادل اینترنت بپردازد.<br/>

• نقاط تبادل اینترنت : این نقاط امکان اتصال مستقیم شبکه‌ها به یکدیگر بدون استفاده از واسطه‌ها را فراهم می‌آورد که در نهایت به افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها منجر می‌شود.<br/>

• عاملیت اینترنت متکی بر رایانه‌هایی است که قابلیت شناسایی یکدیگر را با استفاده از سیستم نام‌گذاری دامنه دارند. سیستم نام‌گذاری حوزه روشی سلسله مراتبی است که بانک اطلاعاتی مربوط به نام‌های نمادین و معادل IP آنها را روی کل شبکه اینترنت توزیع کرده‌است و هر ایستگاه می‌تواند در یک روال منظم و سلسله مراتبی آدرس IP معادل با ایستگاه مورد نظرش را در نقطه‌ای از شبکه پیدا کند .<br/>

مدیریت اینترنت<br/>

نهادهای متعددی مدیریت بین‌المللی اینترنت را عهده دارند. به عنوان مثال شرکت شماره‌ها و نام‌های اختصاصی اینترنت از موسسات غیرانتفاعی آمریکایی است که اختصاص نام‌های دامنه و آدرس‌های IP را بر عهده دارد. برخی نهادهای دیگر وظیفه بهبود و توسعه سیاست‌ها و استانداردهای اینترنت را بر عهده دارند:<br/>

• انجمن اینترنت : این انجمن با کمک گروه‌هایی چون گروه ضربت مهندسی اینترنت وظیفه توسعه استانداردهای فنی اینترنت را بر عهده دارد.<br/>

• کنسرسیوم وب جهانشمول با کمک سازمان‌های عضو استانداردها و رهنمودهای فنی برای شبکه جهانی را ارتقا می‌بخشد.<br/>

• اتحادیه بین‌المللی ارتباطات دوربرد که از نهادهای تابع سازمان ملل متحد است مسئولیت دامنه وسیعی از مسائل ارتباطی مانند ارتقای استانداردها و فعالیت‌های توسعه‌ای را بر عهده دارد.<br/>

• سایر سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان تجارت جهانی و سازمان جهانی مالکیت فکری .<br/>

حل مشکل دامنه‌های اینترنتی<br/>

از دامنه‌های اینترنتی آنگونه که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد، در اوایل بصورت عددی بود که گسترش اینترنت استفاده از آن اعداد را برای کاربران دشوار ساخت. در ابتدا مرجع تولیت اعداد بین‌المللی مسئولیت اموری چون نظارت بر دامنه‌های اینترنتی، اختصاص دامنه‌های کشورهای گوناگون و تعریف کاربری دامنه‌هایی چون .com یا .org را از دولت ایالات متحده تحویل گرفت. با افزایش پایگاه‌های اینترنتی در کنار اعمال تعرفه‌ها برای خرید دامنه‌های اینترنتی، سودجویی برخی افراد و بنگاه‌ها در فروش دامنه‌های نام‌های تجاری متعلق به بنگاه‌ها و کمپانی‌های تجاری که بر خلاف قانون مالکیت معنوی است، باعث شکایت آن بنگاه‌ها به دادگاه‌های قضایی گردید. به دنبال آن تفاهم نامه دامنه‌های سطح بالا در ماه می‌سال ۱۹۹۷ به امضای بیش از ۲۱۵ گروه بین‌المللی مرتبط با اینترنت با هدف اولیه تعیین استانداردهای اولیه برای نامگذاری، خرید و نظارت بر آدرس‌های وب و دامنه‌های اینترنتی ( اعم از .com .org .net .edu .gov) رسید. در سال ۲۰۰۵ شرکت شماره‌ها و نام‌های اختصاصی اینترنت، دامنه .cat را برای تشکل‌های فرهنگی، دامنه .sco را برای اسکاتلند و .cym را برای والز انگلستان تصویب نمود. <br/>