روسای یکم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
ربات جایگزینی پیوندهای قرمز جایگزین کند |
||
خط ۷:
سارگون دوم در نخستین لشگرکشی‌اش به اورارتو، تمام تلاش‌های روسای نخست در آبادانی سرزمینش را روبه نیستی برد. این درگیری‌ها در سال ۷۱۴ پیش از میلاد و در [[هشتمین لشگرکشی سارگون دوم|هشتمین لشگرکشی]] سارگون دوم که در یادها هم مانده‌است، به اوج خود می‌رسد. جزئیات این نبرد در نامه‌ای که شاه برای [[آشور (خدا)|خدای آشور]] می‌نویسد در دسترس است.
سارگون در آن به خوبی شرح می‌دهد که پس از یورش به یک بخش از این منطقه به چه گنجینه‌هایی دست یافت: یک تُن طلا، پنج تن نقره و هزاران شیء گران بهای دیگر. با وجود همهٔ این کامیابی‌ها، سارگون دوم هنوز احساس نمی‌کند که به یک پیروزی کامل دست یافته‌است؛ چرا که دژهای اورارتو را هنوز تصرف نکرده بود و تنها ویرانگر بخشی از این پادشاهی بود. هیچ یک از این جنگ‌ها نتوانست سلسله و یا سرزمین اورارتو را از میان بردارد. روسای نخست در جریان [[تاریخ آشور|درگیری‌هایش با آشور]] (یا اندکی پس از آن) از دنیا می‌رود و پسرش [[Argishti II]] جانشین او می‌گردد.
در سال ۷۱۴ پیش از میلاد، شاه آشور قدرت اورارو را درهم شکست و در نزدیکی کرانهٔ شرقی [[دریاچه ارومیه]]، از نزدیکی [[کوه سهند]]، اورارتویی‌ها را شکست داد و روسای اول، از سر ناامیدی خودکشی کرد. سارگون در روزگارنامهٔ خود با تمسخر می‌گوید: «دشنهٔ آهنین خود را در قلبش فرو برد، همچون یک خوک.»<ref>{{پک|هینتس|۱۳۸۷|ک=داریوش و ایرانیان|ص=۵۵}}</ref>
| |||