محمود هومن: تفاوت میان نسخه‌ها

محمود هومن سال [[۱۲۸۷]] در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند. سپس برای تحصیل در رشته مهندسی شیمی وارد دانشگده صنعتی ایران و آلمان گردید. در سال ۱۳۱۲ تدریس [[شیمی معدنی]] و اصول [[تجزیه‏‌های شیمیایی]] را در گروه شیمی [[دانشکده‏ فنی دانشگاه تهران]] آغاز کرد. از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۲ مدیریت گروه مهندسی شیمی بر عهده او بود. هومن به [[فرانسه]] رفت و از [[دانشگاه پاریس]] [[فلسفه|دکترای فلسفه]] گرفت.<ref>مهرزاد بروجردی، روشنفکران ایرانی و غرب، ترجمه جمشید شیرازی، تهران: انتشارات فرزان روز، 1384، صفحه 304</ref> در سال ۱۳۲۷ به تدریس ''[[فلسفه]]'' و ''تاریخ قرون اولیه اسلامی'' در دانشکده‏ ادبیات [[دانشگاه تبریز]] اقدام کرد و پس از آن نیز در [[دانشگاه تربیت معلم]] به تدریس فلسفه پرداخت. [[اسماعیل خویی]]، [[باقر پرهام]]، [[عبدالحسین نقیب‌زاده]] و [[صمد موحد]] از شاگردان او هستند.{{مدرک}}<ref>[http://rasekhoon.net/Mashahir/Show-113972.aspx درباره محمود هومن]</ref> زمانی که هومن عضو «شورای هدف فرهنگ ایران» بود، گزارش اولیه [[غرب‌زدگی (کتاب)|رساله غربزدگی]] [[جلال آل‌احمد|آل‌احمد]] را در سال 1340 مطالعه کرد و [[جلال آل‌احمد|آل‌احمد]] را به مطالعه کتاب ارنست یونگر آلمانی با عنوان «عبور از خط» تشویق کرد که بحثی درباره نیهیلیسم است. اما از آن‌جایی که آل‌احمد آلمانی نمی‌دانست به سراغ خود دکتر محمود هومن رفت و سه ماه تمام هفته‌ای دست کم دو روز، روزی سه ساعت نزد وی بود تا این کتاب به تقریر هومن و تحریر آل‌احمد ترجمه شد.<ref>جلال آل احمد،آل‌احمد، غربزدگی، تهران، انتشارات رواق، پیش درآمد کتاب.</ref>