زبان فارسی باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

فعل در زبان فارسی باستان ممکن است با پیشوند همراه باشد. بجز پیشوند احتمالی [[فعل]] تشکیل می‌شود از ریشه باستانی فعل بهمراه افزونهٔ ماده ساز و [[شناسه]]. افعال التزامی معمولا یک نشانه التزامی نیز پیش از شناسه و پس از ماده دارند.

* '''ریشه فعلی:''' افعال در فارسی باستان و نیز [[زبان اوستایی|اوستایی]] دارای ریشه مشترکی می‌باشند. این ریشه به سه صورت قوی، افزوده و ضعیف ظاهر می‌شود. این ریشه‌های یک و گاهی دو هجایی هرکدام دلالت بر فعل خاصی دارند. در واقع ریشه جزء مشترک تمامی واژگانی‌ست که روی‌هم یک خانواده [[واژه|واژگانی]] را تشکیل می‌دهند.<ref>چنگیز مولایی: صفحه۶۶</ref> مثلا ''saok'' ریشه همه افعالی است که مفهوم ''سوختن'' از آن‌ها استنباط می‌شود. این واژه می‌تواند به صورت افزوده که همان ''saok'' است یا صورت ضعیف (فاقد a) یعنی ''suč'' یا ''suk'' بیاید. برای برخی از وجوه و باب‌ها از ریشه ضعیف و برای برخی از ریشه قوی فعل استفاده می‌شود. همچنین پیشوندهای مرسوم در زبان فارسی باستان می‌توانند معنای فعل را دگرگون کنند.

 

== ریشه‌های فارسی باستانی در زبان پارسی امروز ==