منصور روحانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| شهر مرگ = [[تهران]]

| نام همسر = '''[[پروین شکیب]]'''

<big>كشاورزي و آب و برق ايران در سال هاي 1340 تا 1357، با نام و كارنامه «منصور روحاني» گره خورده است

احداث [[شركت هاي سهامي زراعي]]،زراعي، ايجاد [[مجتمع هاي كشت و صنعت]] به ويژه در [[خوزستان]] نيز ناشي از نوآوري هاي اين مسوول ارشد اقتصادي ايران در سال هاي پيش از انقلاب است. [[فصلنامه تاريخ معاصر ايران]] تحت عنوان «بازخواني پرونده يك وزير: منصور روحاني» زندگي و كارنامه او را بررسي كرده است كه بخش هايي از آن را مي خوانيد:

منصور روحاني قزويني كه 14 سال هدايت دو [[وزارتخانه آب و برق]]،برق، [[كشاورزي و منابع طبيعي]] (1342-1356ش) را به عهده داشت، در سال 1300 ش در بخش 5 تهران به دنيا آمد.

منصور روحاني تحصيلات دوره ابتدايي را در مدرسه انتصاريه تهران به سال 1313 به پايان برد. دوره اول و دوم متوسطه را در [[دبيرستان دارالفنون]] پشت سر گذاشت و در 1319 ديپلم علمي گرفت. وي براي ادامه تحصيل وارد [[دانشكده فني دانشگاه تهران]] شد و در رشته [[مهندسي راه و ساختمان]] درس خواند. از همان دوره دانشجويي مشغول كار شد. ابتدا به عنوان نقشه كش در بنگاه راه آهن دولتي ايران وابسته به وزارت راه استخدام شد (1321). در شهريور 1322 به اداره امور سيلوها رفت و يك سال به صورت روزمزد كار كرد. در 1323 پس از فارغ التحصيل شدن از [[دانشكده فني]]،فني، دوره يك ساله [[خدمت زير پرچم]] را با عنوان [[افسر وظيفه]] دوره هجدهم [[دانشكده افسري]]،افسري، پشت سر گذاشت. يك سال بعد (1324) براي كار به آبادان رفت و در شركت نفت ايران و انگليس با سمت تصدي ساختمان تصفيه خانه آب شهر آبادان مشغول شد؛ اما بيشتر از 9 ماه آن جا نماند و به تهران بازگشت.

روحاني در سال 1325 برگ درخواست كار را در شهرداري تهران پر كرد و مدتي بعد در اداره لوله كشي تهران استخدام شد. سير ترقي او از همين زمان آغاز گشت. دوسال از كار او در اين اداره گذشته بود كه شوراي فرهنگي [[بريتانيا]] در سال 1327 آمادگي خود را براي پرداخت هزينه سفر مطالعاتي منصور روحاني و عزيزالله كهكشان در [[يونيورسيتي كالج دانشگاه لندن]] اعلام كرد. رييس اين شورا در آن زمان وي.ئي.بلومفيل V.E.Blomfiele بود. محمد خلعتبري شهردار وقت تهران از شوراي فرهنگي بريتانيا خواست تا دو مهندس ديگر يعني محمد ظهيري و تقي سرلك را هم براي اين سفر مطالعاتي بپذيرد، اما ظاهرا فقط روحاني و كهكشان در سال 1327 عازم [[انگلستان]] شدند. جزئيات مواد مطالعاتي اين دو تحت نظر [[سرالكساندر گيب]] و [[پروفسور كالينز]] بود.

روحاني و همراهش حدود 10 ماه در تاسيسات آب آن كشور، مطالعاتي صورت دادند و پس از بازديد از شركت هاي لوله سازي در شهريور 1328 به ايران بازگشتند.سمت بعدي او در اداره لوله كشي تهران- كه اينك سازمان ناميده مي شد- معاونت دفتر فني بود. در سال 1330 روحاني رياست دفتر فني را به عهده گرفت. [[غلامعلي ميكده]] مديركل سازمان آب تهران در سال 1332 روحاني را به معاونت اين سازمان برگزيد و در غياب خود، قائم مقام سازمان ناميد.

در همين سال او با مشاركت چهارنفر از دوستانش [[شركت ساختماني سيويل]] را تاسيس كرد. تا پنج سال بعد در كنار سمت هاي دولتي يكي از سهامداران اين شركت بود. خود مي گويد با تصويب قانون منع مداخله كاركنان دولت در قراردادهاي دولتي، سهام خود را كه معادل بيست درصد بود به دوميليون ريال به ديگر شركا فروخت و ترجيح داد در مناصب دولتي بماند.

سازمان آب تهران در سال 1334 براي ده نفر از كاركنان خود تقاضاي اعطاي نشان از طرف محمدرضا پهلوي كرد كه منصور روحاني در رديف اول قرار داشت. شاه نشان درجه چهارم تاج را در چهارم آبان، روز تولدش، به روحاني هديه كرد. [[عزيزالله كهكشان]] و [[محمد ظهيري]] نيز در شمار دريافت كنندگان اين نشان بودند. شاه در سال 1337 منصور روحاني را به مديريت عامل سازمان آب تهران برگزيد. در حكم او آمده بود:

«نظر به استدعاي [[تيمسار سپهبد باتمانقليچ]][[ وزير كشور]] كه به وسيله جناب [[دكتر منوچهر اقبال]] نخست وزير معروض افتاده است، به موجب اين فرمان منصور روحاني را براي مدت سه سال به سمت مديريت عامل سازمان آب تهران منصوب فرموديم.»

روحاني سال 1339 از طرف وزير كشور به عضويت كميته دائمي برنامه پنج ساله سوم درآمد.يك سال بعد در چهارم آبان 1340 [[محمدرضا پهلوي]] نشان [[درجه سوم همايون]] را به روحاني داد. در اين زمان او به اندازه اي معروف شده بود كه [[مدير موسسه اكو]] در تهران كه زندگي نامه رجال ايران را براي درج در كتاب Who' & chr(39) & 's Who جمع آوري مي كرد، با او مكاتبه و تقاضاي زندگينامه اش را نمود.

مديرعاملي منصور روحاني در [[سازمان آب تهران]] يك بار ديگر در زمان نخست وزيري [[علي اميني ]]از طرف شاه به او ابلاغ شد. زماني كه حسنعلي منصور به نخست وزيري رسيد، منصور روحاني را به عنوان وزير آب و برق برگزيد و شاه نيز حكم او را در 17 اسفند 1342 صادر كرد. وزارت ديرپاي او در حكومت شاهنشاهي از همين دوره آغاز شد. پس از كشته شدن [[حسنعلي منصور]] و روي كار آمدن [[اميرعباس هويدا]]،هويدا، [[وزارت آب و برق]] براي روحاني محفوظ ماند. دوستان قديمي روحاني نيز با او به اين وزارتخانه آمدند.

[[محمد ظهيري]] به معاونت اداري و پارلماني وزارتخانه رسيد و [[عزيزالله كهكشان]] به معاونت فني و سرپرست واحد آب و واحد طرح و بررسي ها. روحاني در كابينه دوم هويدا نيز سمت خود را حفظ كرد و شاه در 26 مهر 1346 او را در اين سمت ابقا نمود و يك ماه بعد در چهارم آبان مدال تاج گذاري را به او هديه داد. سال بعد، در نوزدهم دي 1347 نشان درجه يك اصلاحات ارضي از طرف شاه به او داده شد.

از موارد عمده ديگر مي توان به خريد چهار مولد برق از شركت جنرال الكتريك اشاره كرد. با اينكه يك شركت ايتاليايي فروش اين مولدها را با شرايط آسان تر (بدون دريافت پيش پرداخت، استهلاك 16ساله و بهره پايين) پيشنهاد كرده بود، اما روحاني خريد از شركت جنرال الكتريك را در كميسيون فني مطرح كرد. مورد ديگر، احتساب حقوق گمركي بر واردات كالاهاي مورد نياز وزارت آب و برق بود. با اينكه كالاهاي فني اين وزارتخانه از پرداخت حقوق گمركي معاف بود، مسوولان اداري و مالي وزارت آب و برق سندها را براساس محاسبه عوارض گمركي تنظيم مي كردند.</big>