نقد عقل محض: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سنجش خرد ناب''' یا '''نقد عقل محض''' {{به آلمانی|Kritik der reinen Vernunft}} اولین کتاب از سه‌گانهٔ فلسفه انتقادی [[ایمانوئلایمانویل کانت]] است که اولین‌بار در سال [[۱۷۸۱ (میلادی)|۱۷۸۱]] چاپ شد. این کتاب مهم‌ترین اثر کانت است و دربارهٔ ویژگی‌های [[خرد]] و حد و مرز توان آن در شناخت متافیزیک می‌باشد.

کانت در این کتاب به بررسی انواع شناخت وطو تقسیم‌بندی [[مفاهیمِ (مفاهیم)]] شناخت و نیز بررسیبررسیِ محسوسات، [[فاهمهادراک]] (یا ادراک) و [[خرد ناب]] پرداخته‌استپرداخته‌ است. او در این کتاب خرد را از محسوسات و فاهمه جداادراک کردهجدا، و ویژگی‌های عقل محض در شناخت متافیزیکی را شرح داده‌است.

این کتاب را یک بار [[میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی]] در سال ۱۳۶۲ با عنوان «سنجش خرد ناب» (انتشارات امیرکبیر) از آلمانی به فارسی ترجمه و دو بار ویرایش و مجدداً چاپ نموده‌است. به دلیل پیچیدگیپیچیده‌گی این متن، مترجم مجبور به تولید واژگانیواژه‌گانی از ریشه‌های فارسی و ساخت متناسبمناسب در زبان فارسی شده‌است که خواندن کتاب را برای عموم دشوار می‌کند.

در سال ۱۳۹۰ [[بهروز نظری]] این کتاب را تحت عنوان «نقد عقل محض» (نشر باغ نی، کرمانشاه) از انگلیسی به فارسی ترجمه کرده‌است، اما این کتاب از مراجع و اندیس‌گذاری‌های حرفه‌ای بی‌بهره‌است. متن کتاب نیز عیناً با ترجمهٔ ادیب‌سلطانی مطابقت کرده و صرفاً واژگان فلسفی با واژگانی عامی جایگزین شده‌اند. ناظران اهل فلسفه از جمله دکتر [[محمدعلی مرادی]]، استاد فلسفهٔ کانت در تهران معتقدند که این کتاب ترجمه نبوده و رونوشتی از ترجمهٔ [[میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی]]، با جایگزینیجای‌گزینیِ لغاتیواژه‌گانی است که خواندن آن را بسیار غیردقیق و ساده می‌نماید، استمی‌نماید.

البتهکاردانانِ متخصصاندیگر دیگریامّا ارزیابی متفاوتیدیگری در مورد ایناز ترجمه داشته‌اند. از جملهنویسنده‌ی نویسندهٔ نشریهٔنشریه‌ی تخصصی «کتاب ماه فلسفه،فلسفه»، به ترجمهٔ «بهروز نظری» خوش آمد گفته و می‌نویسد: "مترجم تلاش کرده‌است ضمن وفادار ماندن به ریزبینی‌های علمی اثر متنی روان‌تر نسبت به ترجمهٔ قبلی ارایه کند."<ref> کتاب ماه فلسفه- سال پنجم- شماره ۵۹ -مرداد ۱۳۹۱ ص ۱۳۰</ref>

" لغت بازی، در قلمرو اندیشه، چیزی از سنخ بازی‌ها و متعلقات آن است، یعنی مندرج در تحت تفنن است. تاریخ اندیشه ناحیه‌ای مهم در فرهنگ بشری است و نمی‌توان در آن از سر بازیچه وارد شد. آن چه در قلمرو تاریخ اندیشه لغت بازی خوانده می‌شود، ربطی به دیگر شاخه‌هایی از فرهنگ، که به طور عمده با زبان سر و کار دارند، مانند ادبیات، ندارد و بدیهی است که نباید این را از آن قیاس گرفت.... بدون ورود در تفصیل این بحث، می‌توان ترجمهٔ ادیب سلطانی از سنجش خرد ناب کانت را به عنولن شاهد مثال ذکر کرد... باید گفت که ادیب سلطانی با لغت سازی¬های بیرویه همهٔ زحمت¬های خود را بر باد داده‌است. اگرچه به ظاهر ادیب سلطانی کوشش کرده‌است متن آلمانی را به زبان سره برگرداند، اما با کنار نهادن گنجینهٔ مفاهیمی که بیش از یک هزاره مورد استفاده بود، فارسی فلسفی را به زبانی نامفهوم تبدیل کرده‌است بی آن که چیزی بر فارسی افزوده باشد.... زبان ادیب سلطانی، به رغم سره بودن ظاهری آن، سره نیست و مخلّ به انتقال اندیشه نیز هست. تأکید بر این سره بودن زبان فارسی کنونی از این حیث مهم است که لغت سازی بیرویه، که می‌تواند با میلی که ایرانی، بویژه اگر اهل تتبعات ادبی باشد، به واژه‌ها و بازی با آن‌ها دارد، به آسانی، به لغت بازی تبدیل شود و توهم دانشی دروغین ایجاد کند."<ref>مهرنامه – شماره ۲۳- ص ۲۸۶ و سایت جدال قدیم و جدید</ref>