سپیدایی: تفاوت میان نسخه‌ها

آلبدوی زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ انرژی خورشیدی را منعکس می­کند و لذا ۶۳٪ آن­را جذب می­نماید. آلبدوی [[زهره]] حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب می­کند. اما جو متشکل از [[دی­اکسید کربن]] آن به­قدری غلیظ است که دمای سطح آن به­طور قابل ملاحظه­ای بالا می­رود. [[مریخ]] آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از اینرو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می­کند، اما جو رقیق دی­اکسید کربن آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمی­تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم­اکنون سطح آن برای بقای­ گونه­های حیات برپایۀ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود در گذشته، زمانی­ که آتشفشان­های عظیم مقادیر گسترده­ای گاز ( شامل بخار آب، دی­اکسید کربن و [[متان]]) را در جو منتشر می­کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.<ref>کتاب رآمدی بر نجوم و کیهانشناسیکیهان‌شناسی صفحه ۱۰۷</ref>