ستاره نوترونی: تفاوت میان نسخه‌ها

این ستارگان هنگام انفجار برخی از [[ابرنواختر|ابرنواخترها]] بوجود می‌آیند. پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است به خاطر فشار بسیار زیاد حاصل از [[رمبش]] مواد پخش شده ساختار اتمی همهٔ عناصر شیمیایی شکسته شود و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.

بیشتر دانشمندان عقیده دارند که جاذبه و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن پروتون‌ها و الکترون‌ها به درون یکدیگر می‌شوند که خود سبب به وجود آمدن توده‌های متراکم نوترونی خواهد شد. عده کمی نیز معتقدند که فشردگی پروتون‌ها و الکترون‌ها بسیار بیش از اینهاست و این باعث می‌شود که تنها [[کوارک|کوارک‌ها]] باقی بمانند. و این [[ستاره کوارکی]] متشکل از کوارکهای بالا و پایین (Up & down quarks)و نوع دیگری از کوارک که از بقیه سنگین تر است خواهد بود که این کوارک تا کنون در هیچ ماده‌ای کشف نشده‌است.

در اواخر سال ۲۰۰۲ میلادی.. یک تیم تحقیقاتی وابسته به [[ناسا]] به سرپرستی خانم J. Cotton مطالعاتی را در مورد یک ستاره نوترونی به همراه یک [[ستاره همدم]] به نام [[۰۷۴۸۶۷۶ EXO]] انجام داد. این گروه برای مطالعهٔ این [[ستاره دو تایی]] که در فاصلهٔ ۳۰۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. از یک ماهواره مجهز به [[اشعه ایکس]] بهره برد. (این ماهواره متعلق به [[آژانس فضایی اروپاستاروپا]] است و XMMX- ray Multi Mirror نیوتن نام دارد)

با توجه به نظریهٔ [[نسبیت عام]] نوری که از یک میدان جاذبهٔ زیاد عبور کند.کند، مقداری از انرژی خود را از دست می‌دهد. این کاهش انرژی به صورت افزایش طول موج نور نمود پیدا می‌کنند. به این پدیده [[انتقال به قرمز]] می‌گویند.

این گروه تحقیقاتی پس از انجام مطالعات و آزمایشات خود دریافتند که این ستاره تنها باید از نوترون تشکیل شده باشد. و در حقیقت طبق مدلهای کوارکیکوارکی، ذره دیگری جز نوترون در آن وجود ندارد.

در حین این مطالعه و برای بررسی تغییرات طیف پرتوهای ایکسایکس، یک منبع پرقدرت اشعه ایکس لازم بود. انفجارهای هسته‌ای (Thermonuclear Blasts) که بر اثر جذب ستاره همدم توسط ستاره نوترونی ایجاد می‌شود.. همان منبع مورد نیاز برای تولید اشعهٔ ایکس بود. (ستاره نوترونی به سبب جرم زیاد و به طبع آن.. جاذبهٔ قوی..قوی، مواد ستاره همدم را به سوی خود جذب می‌کرد.) طیف پرتوهای Xایکس تولید شده.. پس از عبور از جو بسیار کم ستاره نوترونی که از اتم‌های آهن فوق یونیزه شده تشکیل شده بود توسط ماهواره XMM-نیوتن مورد بررسی قرار گرفتند.

نکتهٔ قابل توجه این است که در آزمایشهای قبلی که توسط گروه دیگری انجام شده بود تحقیقات بر روی ستاره‌ای متمرکز بود که میدان مغناطیسی بزرگی داشت و چون میدان مغناطیسی نیز بر روی طیف نور تأثیر گذار است تشخیص اثر نیروی جاذبهٔ ستاره بر روی طیف نور به طور دقیق امکان پذیر نبود. ولی ستاره موردنظرمورد نظر در پروژه بعدی (که آن را توضیح دادیم) دارای میدان مغناطیسی ضعیفی بود که اثر آن از اثر نیروی جاذبه قابل تشخیص بود.