پل پوت: تفاوت میان نسخه‌ها

پول پوت که یک [[مائوئیسم|مائوئیست]] بود در سال [[۱۹۷۵ (میلادی)|۱۹۷۵]] با یک کودتا بر علیه سینگهام پادشاه این کشور قدرت را به دست گرفت ودرو در مدت ۴سال حکومت خمرهای سرخ '''دو میلیون نفر از جمعیت هشت میلیون''' نفری [[کامبوج]] را در کشتزارهای مرگ در گودال‌هایی که در زمین حفر کرده بودند، به رگبار بسته و سپس همانجا به خاک می‌سپاردند. سرنگونی خمرهای سرخ در سال [[۱۹۷۹ (میلادی)|۱۹۷۹]] با حمله ارتش [[ویتنام]] انجام گرفت.

سولات سار یا پل پت، در استان توم [[کامبوج]] در خانواده‌ای نسبتاً ثروتمند که اصلیتی [[چین|چینی]] - کامبوجی داشتند، در سال [[۱۹۲۵ (میلادی)|۱۹۲۵]] به دنیا آمد. در [[۱۹۳۵ (میلادی)|۱۹۳۵]] او خانه را به مقصد یک مدرسه [[کاتولیک]] در [[پنوم پن]] ترک کرد. از آنجا که خواهرش رئونگ همخوابه پادشاه بود، او می‌توانست گاهی اوقات از قصرها و اماکن سلطنتی دیدن کند. در سال [[۱۹۴۷ (میلادی)|۱۹۴۷]] او موفق به گرفتن ورودی مدرسه سیسوات شد ولی پس از قبولی در ادامه دادن و خواندن درسها ناموفق ماند. همسر آینده اشآینده‌اش ([[خیو پاناری]])، خواهرش ('''لنگ تیریس''') و همسر آینده خواهرش ('''لنگ ساری''') نیز در آن مدرسه حضور داشتند.

پس از اینکه پل پت بورس تحصیلی مدرسه قبلی اشقبلی‌اش را به دست آورد تصمیم گرفت به رشته‌ای فنی برود و بورس تحصیلی اشتحصیلی‌اش او را راهی [[فرانسه]] کرد. بین سالهای [[۱۹۴۹ (میلادی)|۱۹۴۹]] تا [[۱۹۵۳ (میلادی)|۱۹۵۳]] او به کالج ای اف آر در [[پاریس]] مشغول تحصیل در رشته الکتریسیته رادیویی شد و در همین ایام نیز با تشکیلات بین‌المللی کارگری که به ساخت پل در [[یوگسلاوی]] می‌پرداخت، همکاری کرد. پس از به رسمیت شناختن [[ویتنام]] توسط [[شوروی]] سابق (سال [[۱۹۵۰ (میلادی)|۱۹۵۰]]) [[تشکیلات کمونیستی فرانسه]] دلایل استقلال [[ویتنام]] را دستمایه خود قرار داد. تشکیلات کمونیستی [[فرانسه]] و به ویژه سیاست‌های ضد استعماری آن بسیاری از جوانان کامبوجی را تحت تاثیر قرار داد که پل پت یکی از اینها بود.

پس از ناکامی در نمره گرفتن در سه سال متوالی در سال [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] او را مجبور به برگشت به [[کامبوج]] کردند. او یکی از اولین اعضا دایره مارکسیستی بود که به کامبوج باز می‌گشت و به عنوان کارشناس دولتی به او وظیفه ارزیابی گروه‌های یاغی کامبوج که بر علیه دولت می‌جنگیدند را دادند. در سال [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] منطقه شرقی [[کامبوج]] به دو تکه تقسیم شد. براساس معاهده صلح ژنو در همین سال مقرر شد که ویتنامی‌ها نیروهای خود را باید از کامبوج خارج سازند و بعد از این یکی از گروه‌ها به همراه ویتنامی‌ها به ویتنام رفت و بعدها همین افراد به عنوان نیروهای کادر نظامی [[ویتنام]] در جنگ آزادی [[کامبوج]] شرکت کردند و گروه دیگر که شامل پل پت می‌شدند، همان موقع به کامبوج بازگشتند. پس از استقلال [[کامبوج]] که توسط معاهده ژنو به دست آمده بود، جناهایجناح‌های چپ و راست بر ضد هم وارد میدان شدند و جنگ داخلی برای تصاحب قدرت در [[کامبوج]] در گرفت و سپس انتخابات تقلبی در سال [[۱۹۵۵ (میلادی)|۱۹۵۵]] بسیاری از چپهای کامبوج را از به دست آوردن قدرت به شیوه قانونی نا امید کرد. البته کمیته کمونسیتی نتوانست به خاطر ضعف‌هایی که حزب دارد، عملیات‌های شورشی را در آن زمان دنبال کند. در سال [[۱۹۵۶ (میلادی)|۱۹۵۶]] نیز با پوناری ازدواج کرد.

در ژوئن سال [[۱۹۶۲ (میلادی)|۱۹۶۲]] دولت کامبوج بسیاری از رهبران چپ را پس از انتخابات مجلس مورد تعقیب قرار داد . پیرو آن بسیاری از روزنامه‌های وابسته به این جناح نیز بسته شدند که تمام این اعمال باعث بسته و تنگ شدن فضا برای جنبش کمونیست‌ها شد. در [[ژوئیه]] [[۱۹۶۲ (میلادی)|۱۹۶۲]] نیز گروه‌های زیر زمینی کمونیستی دستگیر و در جریان حبسشان همه کشته شدند. همه این کشتارها و زندانی ها،زندانی‌ها، باعث شد پل پوت به رهبری حزب کمونیست برسد و با کشته شدن [[تون ساموت]] محیط نیز برای او بهتر شد و یگانه رهبر و عامل حزب شد . در دیدار حزبی سال [[۱۹۶۳ (میلادی)|۱۹۶۳]] که هشت نفر از اعضا اصلی گرد هم آمده بودند، او را به دبیر کمیته اصلی حزب برگزیدند. پس از آن سال که نامش در لیست چپها گنجانیده شد، مجبور به مخفی شدن، شد و برای این کار به مرز [[کامبوج]] به [[ویتنام]] رفت تا مخفی گردد و در عین حال با [[ویتنامی|ویتنامی‌های]] [[کمونیست]] بر علیه [[ویتنام جنوبی]] بجنگد .

پل پوت همچنین با ایده‌های رایج [[بودائیسم]] و در آمیختن آنها با کمونیسم یک جریان غیر معمول را بنیان گذاشت که بعدها نیز در جریان کشتارها ضعف فلسفی و عقلانی این جریان بیش از پیش پدیدار گشت .

در اوایل سال [[۱۹۶۶ (میلادی)|۱۹۶۶]] نزاعی بر سر قیمت برنج تعیین شده توسط دولت و روستاییان در گرفت . در جریان همین نزاع نیز به واسطه شورشیگری پل پوت را دستگیر کردند ولی نتوانست مدارک محکمی فراهم کنند و به ناچار او را آزاد کردند . پس از آن در سال بعد جنبشی میهن پرستانه را سرپرستی کرد و سپس با توسل به رهبران مستبد و رهبران طرفدار [[سوسیالیسم]]، توانست بسیاری از روستاییان را نیز جذب حزب کند .

پیشبینیپیش‌بینی می‌شد که بیش از ۱۵۰۰ نفر به حزب ملحق نشوند ولی هنوز این مزیت باقی بود که بسیاری از روستاها از حزب طرفداری می‌کردند. سپس هنگامی که سلاح‌های اندکی فراهم شد، دیگر کسی نمی‌توانست جلوی یاغیگری افراد ا در دوازده منطقه از نوزده منطقه کامبوج بگیرد. در سال [[۱۹۶۹ (میلادی)|۱۹۶۹]] کمیته مرکزی تصمیم گرفت که پروپاگاندای خود را عوض کند. [[پروپاگاندا|پروپاگاندای]] اصلی حزب تا آن موقع تبلیغات ضد پادشاه بود ولی پس از تجدید نظر در آن تبلیغات را به سوی جناح راست و رابطه کامبوج و آمریکا نشانه گیری کردند. راه پیشرفت پل پوت و گروه خمر سرخ با تغییرات سال [[۱۹۷۰ (میلادی)|۱۹۷۰]] هموار شد . زمانی که پادشاه بیرون از کشور بود، برای مقابله با ضد [[ویتنام|ویتنام‌ها]] که در پایتخت تظاهرات می‌کردند مقرر شده بود که توسط پلیس جلویشان گرفته شود. ولی چیزی نگذشت که اوضاع از دستان پلیس و دولت بیرون امدآمد و شورشی‌ها هر دو [[سفارت خانه]] ویتنام شرقی و غربی را اشغال کردند و این جریان مقدمه‌ای بر خروج ویتنامی‌ها از کامبوج شد.

پس از خروج، ویتنام شمالی پادشاه [[کامبوج]] را به چین فرا خواند تا همراه پل پوت در مورد رسیدن به یک افق مشترک حرف بزنند . پس از خروج,خروج، [[ویتنام شمالی]] به دنبال تغییر حکومت در [[کامبوج]] پیش رفت و برای همین پل پوت که دیگر مانعی برای دستیابی به منابع [[ویتنام]] برای مقابله با دولت نداشت، را آزاد گذاشت و هر چه می خواستمی‌خواست را در اختیارش قرار می‌داد. در زمان مذاکره نیز هم پادشاه و هم پل پوت در [[پکن]] بودند ولی نه دولت [[ویتنام]] و نه [[چین]]، هیچ کدام را از وجود دیگری آگاه نکرد و به این ترتیب نیز هیچ صلحی صورت نگرفت.

اوایل مارچ سال [[۱۹۷۰ (میلادی)|۱۹۷۰]] جنگ بزرگی بین نیروهای [[ویتنام]] و نیروی نظامی [[کامبوج]] رخ داد که طی آن نزدیک به ۴۰,۰۰۰ سرباز ویتنامی به سرعت خاک کامبوج را اشغال کردند، در این جنگ پل پوت نقش بسیار ناچیزی را ایفا می‌کرد. در اکتبر همان سال پل پوت کمیته‌ای را تشکیل داد و در مورد جلوگیری از حمله‌های دیگر خارجی‌ها به [[کامبوج]] در آن صحبت کرد و همین امر کم کم پایه‌های ضد ویتنامی و خودکفایی به هر هزینه‌ای که ایدئولوژی‌های پل پوت برای آن ارزش قائل بودند را تامین می‌کرد که البته باید به کمک‌های مالی ( سالیانه پنج میلیون دلار ) [[چین]] به او نیز در این جا اشاره گردد .

تا سال [[۱۹۷۳ (میلادی)|۱۹۷۳]] گروه خمر سرخ زیر کنترل پل پوت توانست دو سوم خاک [[کامبوج]] را تصرف کند و همچنین نیمی از مردم کامبوج نیز از او حمایت می‌کردند. در اواخر همان سال تصمیم مهمی را اتخاذ کرد که موجب آن پایتخت را تحت محاصره قرار می‌دهند و ارتباطش را با محیط بیرون قطع می‌کنند و تصمیم بعدی اشبعدی‌اش تحت فشار قرار دادن مردم برای ترک شهر و پیوستن به گروه خمر بود و یک سری [[پاکسازی|پاکسازی‌های]] اولیه بود . در همان موقع اقلیت چام برای مقابله با گروه خمر سرخ به میدان آمد تا از نفوذ بیشتر آنها جلوگیری کند ولی همه دستگیر، کشته و یا به دست شکنجه گران سپرده شدند . وقتی نیروهای خمر شهر [[کاراتی]] را در سال [[۱۹۷۱ (میلادی)|۱۹۷۱]] تصرف کردند تصمیم داشتند از تصویر نمادینی که برای شهرهای کمونیستی خود تصورکرده بودند استفاده و شهر را به آن صورت در بیاورند ولی هیچ گاه موفق نشده بودند، برای همین در یک اقدام یکباره پل پوت تصمیم گرفت مردم شهر را به روستاها و نواحی خارج شهر بفرستد تا در کاشت و تولید محصولاتی مانند [[برنج]] همکاری کنند و در [[مزارع اشتراکی]] کار کنند .

در همان ایام خمر سرخ و پل پوت، از جانب ۶۳ دولت جهان به عنوان دولت اصلی [[کامبوج]] به رسمیت شناخته شده بودند و همچنین موضوعی مطرح شده که طبق آن صندلی سازمان ملل کامبوج را به خمر سرخ دادند. در سال [[۱۹۷۴ (میلادی)|۱۹۷۴]] با جمع شدن اعضا کمیته سه تصمیم مهم اتخاذ شد :

در سال [[۱۹۷۴ (میلادی)|۱۹۷۴]] پل پوت، سران یکی از بزرگترین احزاب [[کامبوج]] که نامش [[پراسیت]] بود را تصفیه کرد و توجیهش برای این کار، با توضیح اینکه باید تمام دشمنان را نابود کرد، بود . همچنین لیستی را تهیه کرده بود که طبق آن نام هر که در لیست می‌رفت، می بایست کشته شود. پس از پایان سال [[۱۹۷۵ (میلادی)|۱۹۷۵]] و پس از مذاکرات بیهوده دولت با پل پوت، بلاخرهسرانجام دولت توان مقابله را از دست داد و سقوط کرد .

بلاخرهبالاخره نیروهای خمر سرح توانستند در [[۱۷ آوریل]] سال [[۱۹۷۵ (میلادی)|۱۹۷۵]] پایتخت [[کامبوج]] را تسخیر کنند. پل خودش را برادر شماره یک می خواندمی‌خواند و بلاخرهبالاخره در این زمان بود که نام خود را « پل پوت » گذارد که بر گرفته از نیروهای نهفته سیاست مداری ( Politique potentielle ) بود . دولت جدید شکل گرفت و خی سامفان به عنوان نخست وزیر برگزیده شد ولی چیزی نگذشته بود که پل پوت در ژانویه سال بعد او را مجبور کرد تا این پست را به او واگذار کند و قرار گرفتن در قدرت پایه ظهور دیکتاتوری به نام پل پوت و کشتارهای وسیع در کامبوج شد . در همان سال نیز قانون اساسی نیم بندی برای اداره کشور تصویب گشت . اسم کشور نیز به طور رسمی به [[جمهوری کامبوج]] تغییر نام یافت .

گروه خمر با مفهوم ایدئولوژیک « سال صفر » و هدف گیری گروه‌های بودایی، مسلمان، متفکرین تحصیل کرده در غرب، تحصیل کرده‌های داخلی، کسانی که کشورهای غربی و یا ویتنام رابطه داشتند، افراد ناتوان و چاق, [[چینی]] نژادها,نژادها، [[لائوس|لائوسی‌ها]] و ویتنامی‌ها سعی در تحمیل نوعی ایدئولوژی [[پان کامبوجی]] را پایه ریزی کرد . آنها را در کمپ S-21 می‌برد و از آنها بر سر موضعی که بودند بازپرسی به عمل می‌آورد و این بازپرسی در بیشتر مواقع با شکنجه‌هایی مانند [[کشیدن ناخن]] با انبرک, [[خفه کردن]] تدریجی,تدریجی، [[کندن پوست بدن]] و اعدام همراه بود.

او افراد را به سه گروه تقسیم کرده بود، گروه اول افراد کاملا" راست، گروه دوم کاندیدها و گروه سوم ذخیره‌ها که گروه سوم را به منظور نابودی و کشتار لیست برداری می‌کردند و پیوسته از رادیوی سراسری [[کامبوج]] ادعا می‌کردند که تنها برای دوباره سازی مزارع اشتراکی به تعداد یک میلیون و یا دو میلیون نیاز است و بقیه بیهوده زندگی می‌کنند و '''ضرب المثل معروف خود پل پوت ( نگهداری تو هیچ نفعی ندارد، نابودی تو نیز هیچ ضرری ندارد )''' نیز بوی غلیظی از کشتار را به مشام همه می رساندمی‌رساند.

<blockquote>'''صدها هزار از مردم کامبوج که تحت نام ذخیره‌ها، طبقه بندی می‌شدند در مزارع مرگ با دست خودشان قبرهای دسته جمعی شان را می‌کندند و سپس سربازان پل پوت آنها را با اشیاء فلزی، پتک و چکش می‌زدند تا بمیرند و یا گاهی نیز همان طور زنده زنده بر روی آنها خاک می ریختند می‌ریختند. '''</blockquote>

آنها همچنین تمام گروه‌های اقلیتی و مذهبی را به همین ترتیب کشتند و یا مجبور به یادگیری زبان و رسم‌های خودشان کردند . مدرسه‌ها و تحصیل را ممنوع کردند و مالکیت همه چیز اشتراکی شد کودکان را با تلقینات کمونیستی بزرگ می‌کردند و حتی فراهم کردن غذا و اعمال خصوصی افراد نیز اشتراکی گشته بود، تحصیل کردگان و صاحب مشاغل را نیز به جرم داشتن همکاری با دولت قبلی کشتند . حکومت هیچ گونه انتقادی را قبول نمی‌کرد و به طور واضح حکومت پل پوت یک '''جنون عمیق''' در قرن بیستم بود.

در شب [[۱۵ آوریل]] [[۱۹۹۸ (میلادی)|۱۹۹۸]] رسانه [[صدای آمریکا]] ( که پل پوت بسیار به گوش دادن آن علاقه داشت ) خبردادخبر داد که اعضا گروه خمر سرخ با فرستادن پل پوت به دادگاه [[جنایت علیه بشریت]] موافقت کرده اند کرده‌اند. براساس گفته‌های همسر پل پوت، او را وقتی که منتظر انتقال به جای دیگری بود، در رختخواب مرده بود پیدا کردند و تا موک، ادعا کرد که مرگ او بر اثر [[سکته قلبی]] بوده است . دولت کامبوج درخواست کرد که جسد را وارسی کرده و از دلیل اصلی مرگ او سر در بیاورد و چند روز بعد جسدش را در منطقه خمر سرخ سوزاندند و این در حالی بود که بسیاری گمان کردند که او را وادار به خودکشی و یا مسموم کرده اندکرده‌اند.