لیدوکائین: تفاوت میان نسخه‌ها

| IUPAC_name = 2-(diethylamino)-<br />{{سخ}}''N''-(2,6-dimethylphenyl)acetamide

| bioavailability = 35% (oral) <br /> {{سخ}}3% (topical)

| CAS_supplemental = <br/>{{سخ}}{{CAS|73-78-9}} (hydrochloride)

| melting_point = 68}}

لیدوکائین به عنوان بی حس کننده موضعی در جراحی‌های کوچک و دندانپزشکی استفاده می‌شود. این دارو به همراه کوکایین پرمصرف‌ترین داروهایی هستند که در دندانپزشکی به عنوان بی حس کننده به کار می‌رود . پماد لیدوکائین در درمان دردهای موضعی مانند سوختگی، گزش حشرات و هموروئید به کار می‌رود (گاه در ترکیب با هیدروکورتیزون). لیدوکائین برای بی حسی نخاعی در اطراف سخت شامه و یا زیر تخاع نیز تزریق می‌شود.

لیدوکائین به صورت وریدی در آریتمی‌های قلبی به خصوص آریتمی‌های بطنی کاربرد دارد. از داروهای ضد آریتمی کلاس Ib است و بر فاز صفر پتانسیل عمل سلولهای قلبی موثر است. سرعت هدایت الکتریکی را در سراسر سیستم هدایتی [[میوکارد]] کند می سازدمی‌سازد.

لیدوکائین با رقابت با کلسیم در نشستن بر روی گیرنده‌های غشائی عصبی باعث کنترل عبور سدیم از وراء غشای سلولی می‌شود و مرحله دپولاریزاسیون پتاسیل عمل را کاهش می‌دهد. این اثرات با تثبیت برگشت پذیر غشای سلولهای عصبی در نتیجه کاهش نفوذپذیری این غشا به یون سدیم، شروع و هدایت امواج عصبی را متوقف می‌کند. درصورت جذب مقادیر زیاد لیدوکائین ابتدا می‌تواند اثر تحریکی و سپس اثر تضعیفی بر روی سیستم عصبی مرکزی داشته باشد.

لرزش دستها، بی قراری، وزوز گوش، تیرگی دید یا دوبینی می‌باشد که با مصرف زیادتر می‌تواند موجب کاهش ضربان قلب، تشنج، ایست قلبی، آسم و ایست تنفسی نیز بشود.

* فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ،حشمتی، ۱۳۸۷