انگلبرت کمپفر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Mohafezekaar (بحث | مشارکتها) |
Mohafezekaar (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۸۷:
* فصل اول کتاب با عنوان «شاه ایران و دربار وی» به مسائلی مثل اقتدار شاه، مبرا بودن فرمانروا از معصیت و گناه، القاب شاه، وسعت ایران و به طور کلی توصیف کلی از وضع سلطنت و دربار میپردازد. از نظر کمپفر شاهان صفوی هر چند پادشاهانی کاملا آزاد هستند اما در کار مملکتداری جانب عدل، انصاف و عطوفت را رعایت میکنند. او در محدوده قاره آسیا به استثنای چین و ژاپن ایران را از نظر سیاست و علوم و فنون از سایر کشورها برتر میداند و بیان میدارد که آنسوی مرزهای گسترده ایران اقوامی چون روسها، تاتارها، هندیها، عربها و ترکها ساکنند و برای اینکه بتوان با این اقوام همزیستی مسالمتآمیز داشت باید در سیاست و مملکتداری زیرک و هوشیار بود. چرا که اگر جنگی درگیرد، پیروزی فقط با به کار بردن تمام قوا، ابزار و دلیری بسیار میسر میشود. در بخش دوم از فصل اول به بررسی پیشینه خاندان صفوی پرداخته و چگونگی به قدرت رسیدن این سلسله در ایران شرح داده میشود. از دیگر موارد ذکر شده در این بخش داستان ملاقات تیمور با خواجه علی از مرشدان طریفت صفویه است. بخش سوم از فصل اول عنوان «ولیعهد» را بر خود دارد و از نحوه انتخاب جانشین پادشاه گفتگو کرده، وضعیت دربار ایران را شرح میدهد. کمپفر میگوید در تعیین ولیعهد تنها تبار پدری که از خاندان سلاطین صفوی است مطرح است و به اصالت خانوادگی مادر ولیعهد چندان توجهی نمیشود. سپس در انتقاد از وضعیت انتخاب و تعلیم ولیعهد مینویسد: «آینده ولیعهد مملکت نه با تربیت منظم تعیین میگردد، نه با تعلیم جدی و نه با نشست و برخاست با مردان لایق و شایسته، زندگی ولیعهد سراسر در اتاقهای حرمسرا میگذرد... و مصاحبینش خواجههای زنگی هستند.» بخش چهارم از فصل اول از تاجگذاری ولیعهد و عواقب تغییر سلطنت صحبت میکند. او از نفوذ وزیر اعظم در پادشاه سخن میگوید و تلاش درباریان برای کسب نظر مساعد و مثبت شاه جدید. سپس به بررسی محافل و مجالسی میپردازد که برای اداره کشور برپا میشد اما بیشتر ساعات این مجالس به خوشگذرانی و نمایش و تشریفات میگذشت. بخش پنجم از فصل اول از طرز زندگی شاه صفوی مینویسد که بیشتر دوران جوانی خود را با عیاشی و خوشگذرانی گذراندهاست و تنها در پایان عمر به فکر رعایا و نظم و امنیت مردم میافتد.
[[پرونده:Amoenitatum exoticarum. kaepfer 210 058.jpg|left|thumb|300px|{{وسطچین}}تاجگذاری شاه سلیمان به قلم کمپفر{{پایان وسطچین}}]]
* فصل دوم در رابطه با «تاجگذاری شاه سلیمان» است. کمپفر در این بخش ابتدا به پایان کار شاه پیشین، یعنی شاه عباس دوم میپردازد و سپس در بخش دوم از تشکیل شورا برای تعیین جانشین و اختلاف نظری که بر سر انتخاب حمزه یا صفی به عنوان جانشین پیش آمده بود مینویسد، او ذکر میکند که جلسهای به این منظور تشکیل شد و خواجهای به نام آغامبارک ناگهان نقشه بزرگان مجلس را یکسره بر هم زد و باعث شد برخلاف نظر بزرگان، صفیمیرزا یا همان شاه سلیمان را که از مادری [[چرکس|چرکسی]] بود به سلطنت انتخاب شود. بخش سوم از فصل دوم کتاب به بررسی تشریفات تاجگذاری شاه جدید میپردازد و از فرامین شاه جدید و سرانجام بادهگساری و عیاشی او میگوید. بخش چهارم با عنوان در ارکان سلطنت شاه جدید در بررسی مسائل و مشکلات بیماری شاه سلیمان و تاجگذاری مجدد و تغییر نام اوست.
*بخش سوم کتاب با نام «شخصیت شاه سلیمان» به وصف شاه میپردازد و از جوانی و خوشگذرانی و همنشینی او با زنان حرمسرا سخن میگوید و اینکه شاه مرتبا از تفرجگاهی به تفرجگاه دیگر میرود و در مسیر حرکت خود فرمان قرق صادر میکند. او به خست شاه سلیمان اشاره میکند و صفات دیگر او را نظیر عطوفت، زودخشمی، عدالتدوستی، صلحدوستی، دینداری، خرافهپرستی، تنآسایی و تمایل به شهوترانی با ذکر داستانهایی در این موارد بیان میکند. از نظر کمپفر شاه سلیمان به کار دولت به کلی بیاعتنا بود.
* فصل چهارم با عنوان «وزیر اعظم» به بررسی نقش و فعالیت وزیر در دربار صفوی میپردازد. کمپفر بیان میکند که وزیر با وجود تمام قدرت و نفوذی که دارد همواره از عاقبت کار خود در بیم و هراس است، مبادا مورد غضب شاه قرار گیرد و جانش را از دست بدهد بنابراین برای مقابله با این خطر به تملق و چاپلوسی رو میآورد تا موقعیت خویش را نزد شاه قویتر سازد. کمپفر همچنین به بحث درباره وزیر وقت دربار صفوی یعنی [[شیخ علیخان زنگنه]] میپردازد و از پایبندی این شخص به اعتدال و نظم سخن میگوید.
|