جنگنده-بمب‌افکن: تفاوت میان نسخه‌ها

هواپیمای شکاری بمب افکن [[جنگنده]] ایست که برای حمله به هدف های زمینی، دریایی و هوایی به کار می رود.

 

==آغاز==

 

پس از این که متحدین غربی از سال ١٩٤٤ در اروپا برتری هوایی پیدا کردند، شکاری بمب افکن ها پس از فرود در [[نرماندی]] نقش سرنوشت سازی به نفع [[متفقین]] بازی کردند.این شکاری بمب افکن ها با تعداد زیاد به نیرویهای زمینی آلمانی حمله کرده و حرکت آنها را در طول روز غیر ممکن می ساختند. در دو سال پایانی جنگ نیروهای متفقین از آسمان فرانسه و آلمان برای بمباران قطارها، حمل و نقل های جاده ای و [[فرودگاه]] ها و قرارگاه ها و تحرکات پشت خطوط دشمن بهره می بردند. شکاری بمب افکن هایی که در دو سال آخر جنگ از سوی متفقین به کار می رود عبارت بودند از [[سوپرمرین اسپیت‌فایر]]، [[پی-۴۷ تاندربولت]] و [[هاوکر تایفون]].

==پس از جنگ جهانی دوم==

شکاری بمب افکن ها در دههُ ١٩٥٠ با به کارگیری گسترده موتورهای [[جت]] در دهه ١٩٥٠ و ١٩٦٠ از اهمیت فزاینده ای برخوردار شدند. [[بمب افکن سبک]] [[کانبرا]]ی انگلیسی از جمله نخستین بمب افکن های سبک با [[موتور جت]] بود. [[نورث آمریکن بی-٤٥]] و [[ریپابلیک اف-٨٤ تاندرستریک]] برای ماموریت های هسته ای تاکتیکی به کار می رفتند. در [[جنگ کره]] و بعدا [[جنگ ویتنام]] شکاری بمب افکن ها نقش [[توپخانه]]ُ پرنده را بازی می کردند تا در صورت نیاز به نیروهای زمینی دشمن حمله کنند. از جمله جنگنده های شوروی در آن زمان می توان به [[جنگنده چندمنظوره]]ُ [[یاک-٢٥]] اشاره نمود. در اواخر دههُ ١٩٥٠ شکاری بمب افکن های با سرعت دو [[ماخ]] مانند [[ریپابلیک اف-١٠٥ تاندرچیف]] ساخته شدند.