عبدالعزیز محقق طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام |
جز اصلاح متن |
||
خط ۴۳:
محقق طباطبایی ضمن خاطرات دوران کودکی خود به کتابهایی اشاره می‌کند که در کتابخانه [[مدرسه سید]]، توجهش را جلب کرده بودند و وی ساعاتی از وقت خود را به تهیه فهرستی از اسم این کتابها و نام نویسندگان آنها می‌گذراند. وی که در آن زمان، به خاطر سن کم خود، اجازه دست زدن به کتابها را نداشته، مجبور بوده فقط آنچه بر عطف کتابها نوشته شده بود را یادداشت کند. این موضوع، نقش مؤثر محیط علمی او را در علاقه‌مندی به کتاب و کتابت از دوران کودکی به خوبی نشان می‌دهد.<ref>المحقق الطباطبائی فی ذکراه السنویة الاولی، مؤسسه آل البیت ع، قم، ۱۳۷۵، ج ۳.</ref>
محقق طباطبایی هشت ساله بود که مادرش را از دست داد، مادر او زن پاکدامن و خوش اخلاق و مؤمنی بود که از طرف پدر نوه آیت‌الله العظمی سید محمدکاظم یزدی و از طرف مادر نوه [[شیخ انصاری]]
سرانجام درس خاج فقه و اصول را از
محقق طباطبایی در سال ۱۳۲۹ هـ ش. ازدواج می‌کند. همسر وی، فرزند آیت‌الله حاج [[سید اسدالله طباطبایی یزدی]] آخرین پسر آیت‌الله العظمی سید محمدکاظم یزدی بود. مرحوم سید اسد الله طباطبایی مدیر و مؤسس مدرسه ثانی سید یزدی بود و با رفتاری عالمانه و خلقی کریم ـ که زبانزد خاص و عام بود ـ فعالیتهای علمی و اجتماعی خاندان صاحب عروه را ادامه می‌داد.
خط ۵۳:
آشنایی و الفت محقق طباطبایی با دانشمند بزرگ و کتابشناس باعظمت، مرحوم [[شیخ آقابزرگ تهرانی]]، تأثیر بسیاری در شخصیت علمی وی ایجاد می‌کند. یادداشتهایی را که از سفرهای متوالی به ایران به همراه می‌آورد، هر بار در اختیار شیخ آقابزرگ تهرانی قرار می‌دهد تا هم از زیر چشم تیزبین استاد بگذرد و او را راهنمایی کند و هم برای تدوین دائرةالمعارف بزرگ کتابشناسی شیعه، [[الذریعة إلی تصانیف الشیعة]]، مورد استفاده قرار گیرد. محقق طباطبایی تا پایان عمر، شیفته استاد بود و از او به عظمت و بزرگواری یاد می‌کرد. وی از همان سالهای چاپ الذریعه، فکر نوشتن مستدرکی را برای آن در سر می‌پروراند، اما متأسفانه چاپ کتاب به کندی پیش می‌رفت و نوشتن مستدرک را به تأخیر می‌انداخت. از این رو محقق طباطبایی اقدام به استنساخ متن کامل کتاب الذریعه نمود ـ که چاپ جلدهای ۱۳ و ۱۴ الذریعه نیز برای آنکه سریعتر چاپ شود، از روی همین نسخه در نجف چاپ شد. وی در سال ۱۳۹۹ هـ ق. دست به کار تدوین [[مستدرک الذریعه]] شد و شروع به جمع آوری و فیش کردن کتابهایی نمود که نام آنها در الذریعه نیامده‌است. محقق طباطبایی یبشتر وقت خود را تا پایان عمر یعنی هفتم ماه رمضان ۱۴۱۶ هـ ق. برابر با ۸ بهمن ۱۳۷۴، صرف تدوین این اثر گرانسنگ نمود و گنجینه‌ای بالغ بر یازده هزار فیش بر جای نهاد.
همچنین، از جمله کسانی که نقش مؤثری در روحیه پرتلاش و پرحوصله او، در امر تحقیق و پژوهش داشت، [[علامه امینی]] صاحب کتاب [[الغدیر]]
وی در سال ۱۳۹۷ نجف را ترک می‌کند و عازم ایران می‌شود و در [[قم]] سکنی می‌گزیند. ایشان در قم، در ادامه راه دو استاد بزرگ خود، مشغول به تکمیل مستدرک و تعلیقاتی که بر الذریعه و الغدیر داشت می‌شود. محققین و نویسندگان در ایران از محضر وی بهره مند می‌شوند و او نیز با دست باز، از هر کاری که در زمینه تحقیقات تاریخ و رجال و تراجم و حدیث و [[کتابشناسی]] شیعه انجام می‌شود استقبال می‌کند. وی همیشه از استاد خود آیت‌الله میرزا [[محمدعلی اردوبادی]] (۱۳۸۰ هـ ق.) به بزرگی یاد می‌کرد و یکی از خصوصیات بارز او را کمک علمی به دیگران در تحقیق و رفع مشکلات علمی می‌دانست. محقق طباطبایی، خود نیز، راه و روش استاد را در پی می‌گیرد و منزل و کتابخانه خود را در اختیار محققین و پژوهشگران قرار می‌دهد، به طوری که خانه ایشان، روز و شب محل تردد اهل قلم می‌شود و گاهی حدود ده ساعت از شبانه روز خود را صرف راهنمایی و تکمیل آثار دیگران می‌کرد. مؤسسات مختلف تحقیقات اسلامی در ایران وجود ایشان را مغتنم دانسته، در تحقیقات خود به ایشان مراجعه می‌کردند. از جمله مؤسساتی که محقق طباطبایی با ایشان همکاری می‌نمود، [[مؤسسه آل البیت علیهم السلام]]، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، بنیاد پژوهش‌های اسلامی [[آستان قدس رضوی]]، مرکز [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]] و بنیاد بعثت را می‌توان نام برد.
خط ۶۵:
== نکته‌ها ==
== فهرست آثار ==
| |||