نرون: تفاوت میان نسخه‌ها

(نام اصلی نرون ''Lucius Domitius Ahenobarbus'' بود سرپرستی او پس از مرگ پدرش، به عموی بزرگش [[کلودیوس]] سپرده شد تا میراث بر و جانشین او گردد. نرون در سال ۵۴ میلادی پس از مرگ کلودیوس توانست حکومت را به دست گیرد. او در دوران فرمانروایی اش بیشتر تمرکز خود را بر دیپلماسی، تجارت و بالا بردن فرهنگ، متمرکز کرد. او دستور داد تا سالن‌های نمایش بسازند و بازی‌های ورزشی را در میان مردم گسترش داد.

 

== زندگینامه ==

مادر نرون «اگریپینا» Agrippina زنی جاه طلب بود، پس از مسموم شدن «کلودیوس» با خوردن قارچ سمی، «نرون» در سن ۱۶ سالگی به قدرت رسید. نخست قرار بر این بود که نرون همراه آموزگاران و پرورشدهندگان خود، [[افرانیوس بوروس]] و [[سنکا]] حکومت کند. ولی او پس از مسموم کردن برادر ناتنی خود [[بریتانیکوس]] در سال [[۵۵ (میلادی)|۵۵ میلادی]]، به دست‌یاری مادرش که او را نیز در سال [[۵۹ (میلادی)|۵۹ میلادی]] به قتل رساند، حرکات جنون‌آمیز را به حد اعلا رسانید. اعمال نفرت‌آور وی باعث شد تا سنکا دربار را ترک کند. نرون با آتش زدن بخش‌هایی از [[شهر]] که نتیجه بیماری [[جنون قیصری]] است، مورد اتهام قرار گرفت. نرون برای رد این اتهام، [[مسیحیان]] را عاملین آتش سوزی شناسایی نمود و دستور به کشتار فجیع آنان داد. سرانجام در سال [[۶۴ (میلادی)|۶۴ میلادی]] شهر [[رم]] را به هوس ابلهانه‌ای در آتش سوزاند و در سال بعد با گروهی از مطربان و رقاصان به [[یونان]] سفر کرد. نرون در سال [[۶۵ (میلادی)|۶۵ میلادی]] موفق به سرکوب دسیسه‌گران پیزونی شد.

نماد این لژیون یک گراز بود. کاسیوس در باره افراد این لژیون می‌نویسند، که تمام افراد این لژیون از ایتالیایی‌های رشید با قدی بلندتر از ۱۸۰ سانتی متر (شش فوت) تشکیل شده بود. این لژیون در زمان تشکیل برای ارسال نیرو به ارمنستان برای نبرد با اشکانیان تاسیس گردید.

این لژیون مبارز که به شرق فرستاده می‌شد، وظیفه داشت، تا سردار رومی دومیتیوس کوربولون را در حمله جدیدش در ارمنستان یاری کند. ایرانیان در این عصر شاهنشاهی بلاش اول (۷۷ – ۵۱ میلادی) اشکانی را تجربه می کردد. در این عصر ایران و روم بر سر مسئله تخت پادشاهی ارمنستان از سال ۵۸ میلادی درگیر نبرد بودند.<ref> لژیونیکا: بخش اول: لژیون اول ایتالیا ؛ دکتر مهدی یاراحمدی</ref>

[[گایوس کالپورنیوس پیزو]] که در سال [[۴۱ (میلادی)|۴۱ میلادی]] کنسول رم بود در تاریخ [[۱۹ آوریل]] [[۶۵ (میلادی)|۶۵ میلادی]] دست به انتحار زد. او اتحادیه‌ای را تشکیل داد که هدف آن براندازی امپراتوری نرون بود. این اتحادیه به احترام او به نام اتحادیه پیزون شهرت یافت. نرون سنکا را متهم به همکاری با این سازمان کرد و خواستار خودکشی وی شد. [[مارکوس آنایوس لوکانوس]] معروف به [[لوکانوس]] یا [[لوکان]] که بزرگترین شاعر روم در آن عصر بود و از وابستگان نزدیک سنکا محسوب می‌شد نیز به عضویت در اتحادیه پیزون متهم گردید و به دستور نرون و از طریق بریدن ورید خودکشی کرد.