فرهنگ فارسی به فارسی '''تحفةالاحباب''' که از مآخذ فرهنگ‌های سروری و جهان‌گیری و [[برهان قاطع]] و بعضی فرهنگ‌ها ی بعدی است، در سال ۹۳۶ نوشته شده و به وزیر خراسان اهدا شده استشده‌است. پدیدآورنده در دیباچه کتاب، خود را «حافظ اوبهی» نامیده استنامیده‌است.
اوبهی از دانشوران، سرایندگان، خوشنویسان و خوانندگان سرشناس سده دهم بوده و امیر [[علیشیر نوایی]]، وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا ذکر او را به عنوان یکی از متعینین خراسان آورده استآورده‌است. وی در پایان زندگی به ورارود (بخارا) رفته و در همان جا در صدونه سالگی در گذشته استگذشته‌است. برخی از پژوهندگان شخصی را که تحفه الاحباب به او اهدا شده، حبیب الله ساوجی، وزیر دورمیش خان فرمانروای هرات می‌‌دانندمی‌دانند و برخی دیگر او را سعدالدین مشهدی. هیچکدام از این دو نظر درست نیست.
اما کتاب تحفه الاحباب با فرهنگ دیگری که نسخهٔ یگانه آن در مدرسه سپهسالار پیشین (شهید مطهری فعلی) نگهداری می‌شود و بر روی آن به غلط، «فرهنگ قطران» نوشته اند،نوشته‌اند، همانندی تقریباًً تام دارد. بررسی و همسنجی این دو فرهنگ نشان می‌‌دهدمی‌دهد که هر دوی آنها از روی یک فرهنگ قدیم تر که احتمالاً در هند نوشته شده، رونویس شده اندشده‌اند. این دو فرهنگ در عین همانندی تقریباً تام، دارای برخی نایکسانی‌ها نیز هستند که ظاهراً به تصرف مؤلفان آنها در نسخه ما در آنها برمی گردد. بنابراین باید نتیجه گرفت که اوبهی یک فرهنگ قدیم تر را که نسخة آن اکنون در دست نیست، به دست آورده بوده و با افزودن پیشگفتار و پسگفتار و احتمالاً دستکاریِ جزئی، آن را به نام خود کرده و به وزیر خراسان تقدیم داشته استداشته‌است.
