گبر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گبر''' دارای معانی گوناگونی است. این واژه در [[زبان پهلوی]] به معنی مرد آمده‌است. این عنوان را پس از [[ساسانیان]] قوم غالب جهت استخفاف به [[ایرانیان زرتشتی]] داده و همچنان در اذهان و ادبیات مانده‌است. در زبان های [[بلوچی]] و [[کردی]] نیز این واژه دیده شده که به معنی مرد است. در کردی ، گور به معنی بزرگ و گورگارکان یعنی بزرگ بزرگان یا پهلوان‌است. گبره در زبان [[آرامی]] به معنی مطلق مرد است و در مقابل زن بکار می‌رود. اطلاق این واژه به [[مسیحیان]] و [[ترک]] ها به مفهوم [[کافر]] هم دیده شده است. زرتشتیان خود را بهدین یا زرتشتی یا وَهدین نامند. لهجهٔ زرتشتیان را گبری خوانند که [[پورداوود]] این لهجه را بجای گبری بهدینی نامیده است. لهجهٔ گبری را [[اردشیر مهربان یزدی]] گردآوری کرده که با یک ترجمهٔ انگلیسی توسط [[ادوارد براون]] انتشار یافته است. زرتشتیان خود، مرد را گوره گویند.<ref>{{پک|اوشیدری|۱۳۷۱|ک=دانشنامهٔ مزدیسنا|ص=۴۰۶}}</ref>