پیپراسیلین: تفاوت میان نسخه‌ها

پیپراسیلین اصولاً آنتوتیکآنتی‌بیوتیک وسیع الطیفی است که جهت درمان [[بیماری|بیماری‌های]] عفونیعفونت‌هایی از جملهمانند [[پسودوموناسودوموناس آئروژینوزا]] مصرف می‌شود.از این دارو برای درمان عفونت‌های تنفسی، پوست، دستگاه ادراری و استخوان، سوزاک، پنومونی،سوزاک و پنومونی استفاده می‌شود. پیپراسیلین بر کوکسی‌های گرم مثبت (استافیلوکوک اورئوس، استافیلوکوکاسترپتوکوک پیوژن،پیوژنز، استرپتوکوک ویریدنس،ویریدانس، استرپتوکوک فکالیس، استرپتوکوک بویس و استرپتوکوک پنومونیه) و کوکسی‌های گرم منفی (نیسریاگنورهنایسریاگنوره‌آ و نیسریامننژیتیدیسنایسریامننژیتیدیس) و باسیل‌های گرم مثبت (کلستریدیوم پرفرنژنس،پرفرینژنس، کلستریدیوم تتانی) و باسیل‌های گرم منفی (باکتروئیدس، F.nucleatum،فوزوباکتریوم نوکلئاتوم، اشرشیاکلی، کلبسیلا، پروتئوس میرابیلیس، P.rehgesiiپروتئوس p.vulgarisولگاریس، M.morgani،مورگانلا مورگانی، انتروباکتر، سیتروباکتر، پسودومونا،سودوموناس آئوروژینزا،آئروژینوزا، سراتیا،سراشیا، آسینتوباکتر،اسینتوباکتر، پپتوکوک، پپتواسترپتوکوک و یوباکتریوم)تأثیر دارد.

پیپراسیلین بامانند همانندسازیسایر داروهای بتالاکتام در ساخت دیواره سلولی ارگانیسم‌های حساس تداخل می‌کند. در ونتیجه، دیواره سلولی به‌علت عدم ثبات اسمزی ناشی از فشار اسمزی، متورم شده و از بین می‌رود.

* [[گوارشی]]: [[تهوع]]، [[استفراغ]]، [[اسهال]]، افزایش آنزیم های کبدی مانند ALT,AST، درد شکم، [[گلوسیت]]، [[کولیت]].