فرهنگ رشیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rohamrafii (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Senemmar (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''فرهنگ رشیدی'''، یکی از فرهنگ هایفرهنگ‌های فارسی که دو سال پس از تالیف [[برهان قاطع]] ، در سال [[۱۰۶۴ ه.ق.(قمری)]] توسط ملا عبد الرشید بن عبد الغفور حسینی مدنی تتوی از مردم تته سند ،سند، تالیف گردیده است گردیده‌است.
 
 
== خلاصه ابتدای کتاب ==
... چنین گوید معترف به عجز و قصور - و مغترف از مشرب اهل هوش و ارباب شعور - عبدالرشید بن عبدالغفور ،عبدالغفور، الحسینی المدنی التتوی که چون فرهنگ جهانگیری و سروری مطالعه افتاد جامعترین آن دو فرهنگ هافرهنگ‌ها دید . اما مشتمل بودند بر امری چند که احتزاز و اجتناب از آن لازم و متحتم گردید . اول آنکه مولفان آن دو فرهنگ در حل لغات اطناب کرده اندکرده‌اند به ایراد عبارات مکرره بی حاصل - و اشعار متکثره لاطائل . دوم آنکه در بعضی لغات تصحیح لفظ و توضیح اعراب و تنفیح معانی چنانکه باید نکرده اند نکرده‌اند. سوم آنکه بعضی لغات به تصحیفات خوانده و لغات متعدده پنداشته چند تا ذکر کرده اند کرده‌اند. مثلا بعضی کلمات به بای تازی و فارسی و به تا و نون - خوانده چهار جا ذکر کرده اند کرده‌اند. و بعضی را به کاف تازی و فارسی - و بعضی را به سین و شین - و بعضی را به زای تازی و فارسی و رای مهمله خوانده و این در نسخه سروری بیشتر است و در جهانگیری کمتر . و سوای این نیز سهو و غلط است که در بیان لغات معلوم شود . و عجبتر آنکه در بعضی لغات میان کاف و لام و میان واو و را و مانند آن حروف که اشتباه در آن بعدی دارد اشتباه نموده اند نموده‌اند. مثلا در نسخه سوری در لغت «گراز» گفته که مرضی است - حال آنکه بدین معنی «کزاز» به ضم کاف تازی و هر دو زای معجمه است ،معجمه‌است، و نیز گفته که به معنی کوزه ایست که تنگ نیز گویند - حال آنکه بدین معنی کراز به ضم کاف تازی و رای مهمله است مهمله‌است... ...
 
... چنین گوید معترف به عجز و قصور - و مغترف از مشرب اهل هوش و ارباب شعور - عبدالرشید بن عبدالغفور ، الحسینی المدنی التتوی که چون فرهنگ جهانگیری و سروری مطالعه افتاد جامعترین آن دو فرهنگ ها دید . اما مشتمل بودند بر امری چند که احتزاز و اجتناب از آن لازم و متحتم گردید . اول آنکه مولفان آن دو فرهنگ در حل لغات اطناب کرده اند به ایراد عبارات مکرره بی حاصل - و اشعار متکثره لاطائل . دوم آنکه در بعضی لغات تصحیح لفظ و توضیح اعراب و تنفیح معانی چنانکه باید نکرده اند . سوم آنکه بعضی لغات به تصحیفات خوانده و لغات متعدده پنداشته چند تا ذکر کرده اند . مثلا بعضی کلمات به بای تازی و فارسی و به تا و نون - خوانده چهار جا ذکر کرده اند . و بعضی را به کاف تازی و فارسی - و بعضی را به سین و شین - و بعضی را به زای تازی و فارسی و رای مهمله خوانده و این در نسخه سروری بیشتر است و در جهانگیری کمتر . و سوای این نیز سهو و غلط است که در بیان لغات معلوم شود . و عجبتر آنکه در بعضی لغات میان کاف و لام و میان واو و را و مانند آن حروف که اشتباه در آن بعدی دارد اشتباه نموده اند . مثلا در نسخه سوری در لغت «گراز» گفته که مرضی است - حال آنکه بدین معنی «کزاز» به ضم کاف تازی و هر دو زای معجمه است ، و نیز گفته که به معنی کوزه ایست که تنگ نیز گویند - حال آنکه بدین معنی کراز به ضم کاف تازی و رای مهمله است ... ...
 
<br>
سطر ۱۲ ⟵ ۱۱:
 
 
امید از ژرف نگهان و شگرفان صاحب نظر ،نظر، آنست که اگر سهوی و خطایی در آن رفته - بذیل عفو اغماض بپوشند - در تشنیع و تعریض نکوشند . و این کتاب مشتمل است بر یک مقدمه و چند باب و خاتمه ....
 
...
 
== منابع ==
 
*فرهنگ رشیدی ،رشیدی، تالیف ملا عبدالرشید تتوی ،تتوی، چاپ ۱۸۷۲ میلادی در مطبع بپتست مشن پریس واقع در کلکته
[[فرهنگ معین]]
 
 
{{الگو:فرهنگ‌های لغت فارسی}}
 
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات فارسی]]