فرود: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ماني (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح نویسه، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح سجاوندی
ماني (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶:
کلیه پروازکنندگان (اعم از جاندار و یا ساخته دست بشر)، [[چتر نجات]] یا [[موشک]]‌ها و یا هواپیماهای جت [[عمودپرواز]] که تصمیم به فرود دارند همواره از اصابت و برخورد شدید با زمین، در حین فرود، اجتناب می‌ورزند. بالونها نیز، برای یک فرود آرام، با تقلیل توان [[شناوری]] خود در آسمان این مهم را انجام می‌دهند.
 
هواپیماها و پرنده‌ها عموماً عمل فرود را با کم کردن و کنترل سرعت انجام می‌دهند. اولین مرحله فرود با کاهش سرعت و تقلبلکاهش ارتفاع آغاز می‌شود تا جائی که پرنده به حالت نزدیک به سکون و بی وزنی برسد، و سپس درست قبل از رسیدن به زمین با چرخش دماغه فرود وضعیت نشستن بر روی زمین را به خود می‌گیرد. کم شدن تدریجی سرعت پرواز موجب بالا رفتن نوک هواپیما و در نتیجه افزایش [[زاویه حمله]] و در انتها افزایش مقاومت در برابر [[گرانش]] زمین می‌شود.
 
بهترین شرایط برای تماس با باند فرود زمانی است که باد از پهلو وجود نداشته باشد، که در نتیجه تماس با زمین می‌تواند در زمانی رخ دهد که سرعت مورد نیاز برای معلق ماندن در هوا به حداقل رسیده باشد. در زمان وجود باد از پهلو برای فرود امن تکنیکهائی مورد استفاده قرار می‌گیرد که اصطلاحاً آنها را فرود خرچنگوار (crab landing) و یا فرود لغزشی (slip landing) می‌نامند.
 
یکی از عوامل بسیار حیاتی در زمان فرود، عوامل زمینی مانند پَستی و بلندی‌ها و شرایط آب و هوائی می‌باشد که برای هواپیماها بسیار اهمیت دارد. این امر موجب می‌شود که هواپیماها برای اجتناب از این عوامل، که در عین حال بر خلاف تمایل شان،تمایل‌شان، در ارتفاع بالاتر پرواز کنند و نتیجتا مسافت بیشتری را طی نمایند.
 
روش فرود هواپیماهای جت بزرگ ترابری معمولاً با روشی که در بالا توضیح داده شد اندکی متفات است. اگر با در نظر گرفتن اجرای روش بالا قرار باشد که هواپیما آنقدر صبر نماید که به حالت سکون و بی وزنی برسد، باند بسیار بلندی مورد نیاز خواهد بود. در این نوع از هواپیماها تنها با استفاده از کم کردن ارتفاع عمل نشستن روی باند انجام می‌پذیرد.
 
به محل فرود هواپیماها [[فرودگاه]] گفته می‌شود.
 
==جزئیات فرود==
به خلبان‌ها الگوی استانداردی برای ادامهٔ پرواز تا زمانی که مجوز فرود جدید صادر شود داده می‌شود که به آن الگوی انتظار فرود <sup>holding pattern</sup> می‌گویند. در حالت انتظار، خلبان در صورت لزوم، نقطه‌ای مشخص و ثابت و قابل‌رؤیت را درنظر گرفته و بر فراز آن گردش می‌کند تا برای فرود آماده شود، این نقطه را نقطهٔ انتظار <sup>holding point</sup> می‌گویند. هواپیماها پس از مرحله انتظار فرود وارد مرحله‌ای به نام [[تقرب]] می‌شوند. هواپیما یا به طور کل هر [[هواگرد|هواگردی]] برای فرود نیاز به آمادگی‌هایی دارد. به مرحله‌ای از پرواز که در طی آن هواپیما برای فرودآمدن روی باند آماده می‌شود تَقَرُّب گفته <sup>approach</sup> می‌شود. ترتیبی که بر طبق آن هواگَردها برای نشست در فرودگاه اجازهٔ تقرب دریافت می‌کنند «نوبت تقرب» نام دارد.
تقربی که به هر دلیل، نظیر کم بودن دید یا سرعت زیاد هواگَرد یا اشغال بودن باند، به فرود هواگَرد منجر نشود «تقرب ناتمام» گفته می‌شود.<ref>مجموعهٔ واژه‌های مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.</ref>
 
پس از تقرب سیستمی به نام سامانهٔ فرود با دستگاه <sup>ILS</sup> کمک می‌کند تا [[خلبان]] با استفاده از آن هواپیما را در امتداد باند قرار ‏دهد و با زاویهٔ فرود مشخصی ارتفاع آن را به سمت باند کم ‏کند.
در این مرحله چراغ‌های فرود کاملا روشن هستند و خدمهٔ ناوگان هوایی که مسئولیت آماده‌سازی تجهیزات فرود و متوقف ساختن هواپیما و راهنمایی آن به محل توقف را به عهده دارند و [[خدمه فرود|خدمهٔ فرود]] <sup>landing crew</sup> نامیده می‌شوند در آماده‌باش کامل به‌سر می‌برند. آنتن‌ها و نورهایی که [[موقعیت‌نما]] نام دارند بر روی باند به مسیریابی خلبان کمک می‌کنند.
 
خلبان پیش از فرود مجموعه مربوط به چرخ‌های هواپیما که [[ارابه فرود|ارابهٔ فرود]] یا فرودافزار نامیده می‌شود را باز می‌کند. خلبان پیش از تماس با زمین ماغهٔ هواپیما را بالا می‌آورد که با این کار و برخورد چرخ‌های عقب به زمین، [[پاشنه‌نشینی]] انجام می‌شود.
 
در باندهای کوتاه فرود هم‌چون سطح [[ناوهای هواپیمابر]] کابل مخصوصی که برای کاهش سرعت هواپیما در هنگام نشستن در عرض باند، در مسیر فرود هواپیما، نصب می‌شود که «کابل بازدار هواپیما»<ref>aircraft arresting cable</ref> نام دارد.
 
اگر فرود به درستی انجام نشود هواپیما ممکن است دچار [[سینه‌نشینی]]، [[تخت‌نشینی]] یا [[کوب‌نشست]] <sup>slamming</sup> بشود.
 
== فرود خودکار ==
فرود خودکار یا ILS یک سیستمسامانه تقرب زمینی می‌باشد که هواپیما را در ناحیه تقرب و فرود به صورت دقیق هدایت می‌نماید. ILS دقت بیشتری نسبت به VOR,NDB,DVOR دارد و مزیتی که دارد این است که به خلبان اجازه می‌دهد در شرایط نامطلوب بهترین فرود را داشته باشد.{{نیازمند منبع}}
 
== جستارهای وابسته ==
سطر ۲۳ ⟵ ۳۶:
* [[آب‌فرود]]
 
== منبعمنابع ==
*مجموعهٔ واژه‌های مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.
[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=فرود دانشنامه رشد].
{{چپ‌چین}}
*Crane, Dale: Dictionary of Aeronautical Terms, third edition, page 217. Aviation Supplies & Academics, 1997. ISBN 1-56027-287-2
*Transport Canada: Aeroplane Flight Training Manual, 4th Edition, pages 104-115. Gage Educational Publishing Company, 1994. ISBN 0-7715-5115-0
{{پایان چپ‌چین}}
==پانویس‌ها==
{{چپ‌چین}}{{پانویس}}{{پایان چپ‌چین}}
 
[[رده:فازهای پرواز]]