نوربرت وینر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نوربرت وینر''' {{به انگلیسی| Norbert Wiener}} (زاده ۲۶ نوامبر ۱۸۹۴- درگذشته ۱۸ مارچمارس ۱۹۶۴) یک ریاضی دان امریکایی بود.

:به این دلیل ریاضی رو آوردم که خواست پدرم بود ولی به همان اندازه در خود کشش عمیقی نسبت به فعالیت‌های عملی احساس می‌کردم، کمابیش چهار ساله بودم که خواندن را یاد گرفتم , ۹ سالم بود که وارد دبیرستان شدم. بیماری چشم داشتم، به قدری بد می‌دیدم که پزشکان می‌ترسیدند به کلی بینایی خود را از دست بدهم و به همین علت موقعیت خاصی در میان بچه‌ها داشتم. پدرم نیرومند بود کار او در ترجمه بیست و چهار جلد آثار تولستوی از روسی به انگلیسی و در عرض دو سال کاری فوق العاده و خارج از نیروی عادی یک انسان بود. بهترین مربی من در [[کمبریج]]، [[برتراند راسل]] بود، با راهنمایی او بود که به منطق ریاضی پرداختم و یک رشته از مسایل کاملاکاملاً کلی مربوط به فلسفه ریاضی و و فلسفه دانش را به طور عام آموختم. راسل مرا قانع کرد که بدون آشنایی جدی با خود ریاضیات نمی‌توان به فلسفهٔ ریاضی پرداخت. به کلاس‌های درس هاردی می‌رفتم و متوجه شدم که او تنها یک معلم نمونه نیست بلکه در ضمن دانشمندی است که هر جوان ریاضی دان شهرت طلبی می‌تواند او را به عنوان الگو برای خود انتخاب کند.{{سخ}}

:در آن زمان در [[ریاضیات]] بسیار ولی بی حاصل کار می‌کردم می‌خواستم مهارت و تجربه‌ای را که در تفکر انتزاعی از راسل آموخته بودم در زمینهٔ توپولوژی به کار ببرم توپولوژی رشتهٔ خاصی از ریاضیات است که سر وکار آن با اشکال هندسی است وویژگی‌های کلی آن اشکال را بررسی می‌کند. آن گاه وینر برای این که نشان دهد نوابغ به درد کارهای جنگی نمی‌خورند داستان به پشت جبهه رفتن خود را تعریف می‌کند:من وگروهی از ریاضی دانان لشکری وکشوری در مرکز آزمایش تیراندازی، واقع در آبردین در ایالت [[مریلند]] مشغول به کار شدیم کار ما این بود که جدول تیراندازی توپ‌ها را تنظیم کنیم بیش از شش ماه در [[آبردین]] بودم ابتدا به صورت شخصی وسپس به صورت سرباز. روشن شد که کودکان نابغه اصلا“اصلاً“ به درد کارهای جنگی نمی‌خورند در تمام موارد دچار خطاهای بزرگ می‌شدم واگرچه معلوم بود موارد مزبور کاملاکاملاً غیر ارادی واز شرارت نیست ولی به هرحال تاثیر نامطلوبی بر جای می‌گذاشت. نمی‌توانستم با دوستانم کنار بیایم.{{سخ}}