صورت فلکی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صورت‌فلکی''' یا '''پیکرآسمانی''' گردایه ای از [[ستاره|ستاره‌ها]] است که از دیدگاه زمینی به شکل ویژه ای مانندسازی و نام‌گذاری شده‌است.<ref>بدون ذکر منبع، به بحث این مقاله نگاه کنید.</ref> در واقعیت سه بعدی، ستارگان یک پیکرآسمانی لزوماً به هم نزدیک نیستند و پیوندیربطی به هم ندارند. قرار دادنگذاشتن آن‌ها در یک مجموعهگروه تنها به‌خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای‌آسمانی از دید نشانی‌دهی و ساختن نقشه‌های آسان‌فهمِ آسمان سودمند است.<ref>بدون ذکر منبع، به بحث این گفتار نگاه کنید.</ref>

شاید انسان‌های روزگار [[پارینه‏سنگیپارینه‏ سنگی]] (۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را شناسایی کردند. در اواخر دورهدوران پارینه‌سنگی (۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد) در فرانسهفرانسه، هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورت‌های‌فلکی(پیکر های آسمانی) پایه گذاری شد.

این را در یادگارهای بجای مانده ی نقش‌های درون غارهای این روزگاردوران می‌توان یافت. در دره میرملاس و همیان در شمال کوهدشت لرستان نیز پناهگاه‌هایی از این روزگاردوره وجود دارند. در این پناهگاه‌ها نقش‌های رنگ‌دار زیادی است. حدود ۱۶٬۰۰۰ تا ۸٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، کم‌کم اسامی گروه‌های ستاره‌ای (صورت‌فلکی) به سه دستهٔ نمادین تغییر کرد. دنیای پایینی، میانی و بالایی.

حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، دوره ی یخبندان در اروپا به پایان رسید. با گرم شدن زمین، علفزارها و دشت‌های اروپا جای خود را به جنگل‌ها دادند و دوران [[نوسنگی]] آغاز شد. در این دوره، انسان‌ها به جای شکار و گردآوری خوراک ، به کشاورزی و تولید خوراک می‌پرداختند. از این رو نیاز آن‌ها به چگونگیدانستن رویه آب و هوا، و دانستن فصل‌ها بیشتر شد.