صلح آنتالکیداس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
JYBot (بحث | مشارکت‌ها)
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳:
[[اردشیر دوم (هخامنشی)|اردشیر دوم هخامنشی]] که خود با کمک مالی به دشمنان اسپارت عامل اصلی آغاز جنگ بود، با میانجی‌گری میان طرف‌های درگیر شرایط صلح را نیز بر ایشان تحمیل کرد و برای چند سال دست یونانیان را از [[آسیای صغیر]] کوتاه نمود.
 
در سال ۳۸۷ پیش از میلاد، پس از آن که اسپارت و شهرهای یونانی متحد ایران راه غله آتن را با ۸۰ کشتی از طریق [[تنگه بسفر]] بستند، متخاصمان نمایندگان تام‌الاختیاری به [[سارد]] فرستادند تا شرایط شاه ایران را بشنوند. [[تیریباز]] (ساتراپ سارد) مهر سلطنتی شاه را نشان داد و آنگاه منشی او چنین خواند:
 
:اردشیر شاه سزاوار می‌داند که شهرهای آسیا، همچنین جزایر [[کلازومنای]] و [[قبرس]] متعلق به او باشد. دیگر شهرهای یونانی چه بزرگ و چه کوچک، مستقل می‌مانند مگر [[لمنوس]]، [[ایمبروس]] و [[اسکیروس]] که - همچون گذشته - به آتن تعلق خواهند داشت. هر یک از طرف‌های درگیر که این صلح را نپذیرد، من - اردشیر - در کنار کسانی که با من هم‌نظرند، با ایشان در دریا و خشکی، و با کشتی و با پول خواهم جنگید.<ref>[http://en.wikisource.org/wiki/Hellenica_(Xenophon)/Book_5/Chapter_1 گزنفون، هلنیکا، کتاب پنجم، فصل نخست]</ref>
 
یونانی‌های خسته از جنگ، به پذیرش شرایط اردشیر ناچار بودند. این پیمان ایشان را از مداخله آشکار در [[ایونیه]] باز می‌داشت و در برابر، زمینه نفوذ بیش از پیش ایران را در سیاست داخلی [[دولت‌شهر|دولت‌شهرهای]]های یونانی فراهم می‌کرد.<ref>تاریخ ایران، صفحه ۲۱۶</ref>
اثر دیگر این صلح، تبدیل اسپارت به قدرت مسلط در صحنه سیاسی یونان بود.
 
خط ۱۶:
 
== منابع ==
* گرشویچ،ایلیا. تاریخ ایران (دوره هخامنشیان) از مجموعه تاریخ کمبریج. دفتر دوم از جلد دوم. ترجمه [[مرتضی ثاقب فر]]. انتشارات جامی. چاپ دوم ۱۳۸۷.
* [http://en.wikisource.org/wiki/Hellenica_(Xenophon) ویکی‌نبشته: گزنفون. هلنیکا. برگردان انگلیسی از هنری دکینز]
 
[[رده:قانون در ۳۷۸ (پیش از میلاد)]]
[[رده:معاهده‌های اسپارت]]
[[رده:معاهده‌های سده ۴ (پیش از میلاد)]]
[[رده:معاهده‌های هخامنشیان|آنتالکیداس، صلح]]