طاعون گاوی: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس اطلاعات جمع آوری شده از آرشیوهای مختلف از جمله اسناد موجود درسازمان دامپزشکی کشور و موسسه رازی طاعون گاوی برای اولین بار در سال ۱۹۲۴میلادی برابر با سال (۱۳۰۳) از مرزهای غربی واردایران شده و شیوع یافت واستانهایواستان‌های آذربایجان و مناطق شمالی کشور را در بر گرفت. این اپیدمی با بهره گیری از واکسن خاص ونیز کشتار دامهای حساس و به جا گذاشتن خسارات شدید خاموش گردید.در سال ۱۹۳۱ (۱۳۰۷‌) دومین مورد ثبت شده طاعون گاوی در کشور اتفاق افتاد، این تاریخ با تاسیستأسیس موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، که در آن زمان عمده مسئولیت‌های آن تشخیص بیماری و تولید واکسن جهت پیشگیری و کنترل طاعون گاوی بوده، مصادف میباشد.

بیماری در سال ۱۹۴۹ – ۱۹۵۰ (برابر با ۱۳۲۹) از ناحیه شرق کشور و از طریق ورود دامهای آلوده از کشور افغانستان در استانهایاستان‌های خراسان و سیستان و بلوچستان شیوع یافت و خسارات و تلفات قابل توجهی را برجای گذاشت.در فاصله زمانی سالهای ۱۹۵۰- ۱۹۶۰ (۱۳۲۹ تا ۱۳۳۹) ظاهراظاهراً اثری از شیوع طاعون گاوی در کشورمشاهده نگردید.در سال ۱۹۶۰(۱۳۳۹) بیماری مجددامجدداً از ناحیه شرق کشور واردشده و استانهایاستان‌های خراسان و سیستان وبلوچستان را درگیر نمود این رخداد بیماری مقدمه‌ای بروقوع اپیدمی شدید همراه با انتشار وسیع و تلفات بسیار قابل توجه بودکه نهایتا طی سالهای ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ تلفات و خسارات سنگینی به صنعت دامپروری کشور وارد ساخت، شدت تلفات و خسارات بحدی بود که جهت کنترل بیماری دولت از امکانات ارتش و نیروهای آن کمک گرفت. آخرین رخداد بیماری از ناحیه شرق کشور در سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰)، بعداز گذشت حدود ۱۲ سال، با منشاء دامهای آلوده وارد شده ازکشورهای افغانستان و پاکستان اتفاق افتاد وبا انتشار سریع به برخی استانهامرکزیاستان‌هامرکزی کشور تلفات و خسارات زیادی را به جا گذاشت. در طی ۲۰ سال گذشته ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰ وضعیت طاعون گاوی در کشور به شرح زیر است.

-۱۳۶۰در خراسان با منشاء افغانستان و پاکستان و شیوع آن در استانهایاستان‌های مرکزی

-۱۳۷۱ و ۱۳۷۲ (۱۹۹۴) در آذر بایجان غربی، تهران، اراک و برخی استانهایاستان‌های کشور با منشاء ورود دام آلوده از کشور عراق و ترکیه