اقتدارگرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

اقتدارگرایی بر قانون حاکمیت تأکید دارد و نه حاکمیت قانون، این شکل از حکومت اغلب دارای سازوکارهای انتخاباتی است، تصمیم‌های سیاسی از سوی گروهی برگزیده از مقامات و در پشت درهای بسته گرفته می‌شود، نوعی بروکراسی که گاه مستقل از قوانین عمل می‌کند، که به خوبی بر مقامات منتخب نظارت ندارد و در رسیدگی به دغدغه‌های حوزه‌های انتخاباتی که قرار است نماینده‌ی آن باشند، شکست می‌خورند. در اقتدارگرایی تمایل به اعمال غیررسمی و غیرچارچوبمند قدرت سیاسی نیز به چشم می‌خورد، رهبری‌ای «خودخوانده که حتّی اگر منتخب هم باشد با انتخاب آزاد شهروندان از میان رقبای انتخاباتی قابل جایگزینی نیست» محرومیت مستبدانه‌ی شهروندان از آزادی‌های مدنی و تحمّل اندک مخالفت‌های معنادار نیز در این نوع حکومت مشهود است. <ref name>{{یادکرد|نویسنده=Vestal, Theodore M|مقاله=Ethiopia: A Post-Cold War African State|ژورنال=Sociology and You|تاریخ=1999|صفحه=17}}</ref>

 

نظام سیاسی اقتدارگرا ممکن است به دلیل «تأمین ناکافی خواست‌های مردم» <ref name> {{یادکرد|نویسنده=Vestal, Theodore M|مقاله=Ethiopia: A Post-Cold War African State|ژورنال=Sociology and You|تاریخ=1999|صفحه=17}}</ref> تضعیف شود. وستال می‌نویسد که تمایل [حکومت‌های اقتدارگرا] به کنترل شدیدتر در پاسخ اعتراضات به جای سازش و توافق، ضعفی آشکار است و این رویکرد زیادی صلب «در انطباق یافتن با تغییرات یا مواجهه‌ی درست با تقاضاهای فزاینده‌ی توده‌ی مردم و یا حتی گروه‌های درون سیستم» نیز با شکست مواجه می‌شود. <ref name> {{یادکرد|نویسنده=Vestal, Theodore M|مقاله=Ethiopia: A Post-Cold War African State|ژورنال=Sociology and You|تاریخ=1999|صفحه=17}}</ref> از آن‌جا که مشروعیت دولت به نحوه‌ی ظاهر شدن آن در چشم مردم بستگی دارد، دولت‌های اقتدارگرایی که در وفق دادن خود [با تغییرات] ناموفق باشند با امکان سقوط مواجه‌اند. <ref name> {{یادکرد|نویسنده=Vestal, Theodore M|مقاله=Ethiopia: A Post-Cold War African State|ژورنال=Sociology and You|تاریخ=1999|صفحه=17}}</ref>