جنگ جهانی دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
SieBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات افزودن: dsb:Druga swětowa wójna اصلاح: gn:Mokõiha Ñorairõ Guasu
دانیل (بحث | مشارکت‌ها)
جز روبات: جایگزین کردن خودکار متن (-امریکا +آمریکا & -افریقا +آفریقا)
خط ۵۴:
<!-- ==جنگ در اقیانوس آرام و خاور دور== -->
 
== جنگ در افریقاآفریقا و خاورمیانه ==
=== در افریقاآفریقا ===
«[[ژنرال اروین رومل]]» که در فوریه ۱۹۴۱ که با ادوات زرهی ناکافی به شمال افریقاآفریقا فرستاده شده بود، در ابتدای پیاده شدن در افریقاآفریقا به پیروزی‌های حیرت انگیزی در مقابل بریتانیایی‌ها دست یافته بود. در اواخر سال ۱۹۴۱ و اوایل سال ۱۹۴۲ که سوخت کافی به نیروهای وی رسیده بود، رومل با یک حمله برق آسا در ظرف یک هفته، سیصد مایل پیشروی کرد و از مرز مصر گذشت، ولی در ایستگاهی کوچک به نام «العلمین» متوقف شد. این به آن دلیل بود که متفقین که کلیدهای رمز آلمان و ایتالیا را کشف کرده بودند. به هر کاروان تدارکاتی به سرعت حمله می‌شد. توقف آلمانی‌ها در «العلمین» فرصتی به بریتانیا داد تا نیروهای خود را تجدید کند، «ژنرال [[برنارد لاو مونتگومری]]» به فرماندهی سپاه هشتم بریتانیا منصوب شد. نیروهای بریتانیا آماده ضد حمله به آلمانی‌ها شدند. نخستین جنگ رومل و مونتگومری به «[[جنگ علم حلفا]]» مشهور شد. نیروهای رومل نمی‌توانستند از سد آتش توپخانه انگلیسی‌ها بگذرند. در ضمن بیشتر سوخت ارسالی به افریقاآفریقا به قعر دریا رفته بود. رومل تقاضای کمک سریع کرد، ولی این کمک هرگز به وی نرسید. مونتگومری در ۲۳ اکتبر، ضد حمله خود را با آتش شدید توپخانه آغاز کرد. این «[[نبرد دوم العلمین]]» بود که کار آفریکا کورپس رومل را یکسره کرد. غرق شدن چهار کشتی حامل بنزین در بندر «طبرق» سبب شد تا نیروی زرهی رومل از کار بیفتد. فاجعه دیگر زمانی رخ داد که نیروهای آمریکایی در مراکش و الجزایر در مسیر عقب نشینی رومل پیاده شدند. نیروهای آلمان و ایتالیا در شمال افریقاآفریقا که ۹۱ هزار نفر بودند تا ماه مه همان سال تسلیم شدند. در نوشته‌های رومل که پس از مرگش چاپ شده‌است، این جمله به چشم می‌خورد:
 
::''«از دلاورترین مردان، بدون اسلحه کاری ساخته نیست، اسلحه بدون مهارت به هیچ دردی نمی‌خورد و در جنگ متحرک از اسلحه و مهمات کاری بر نمی‌آید، مگر وسیله نقلیه و سوخت کافی برای جابه جایی آنها وجود داشته باشد».''
خط ۹۵:
چند سال پس از پیروزی ارتش سرخ بر آلمان هیتلری [[جنبش‌های رهایی‌بخش ملی]] شکل گرفتند و یکی پس از دیگر بر استعمارگران پیروز شدند.
 
نویسنده امریکاآمریکا یی [[ارنست همینگوی]] پس از پیروزی شوروی بر آلمان هیتلری در جنگ جهانی دوم
نوشت: «هر انسانی که آزادی را دوست دارد بیش از طول عمرش به ارتش سرخ و شوروی سپاسگزاری بدهکار است.»
البته جنایت آمریکائیهارا نیز در دو شهر ناکازاکی و هیروشیما که بیش از 200000 نفر را در چند ثاینه نابود کردند نباید به سادگی فراموش کرد (س ج)