لوئی هفتم: تفاوت میان نسخه‌ها

| دین =

}}

 

'''لویی هفتمِ''' دارای لقب '''جوان''' ([[فرانسوی]]:Louis VII le Jeune)(زاده [[۱۱۲۰ (میلادی)|۱۱۲۰]] - مرگ [[۱۸ سپتامبر]] [[۱۱۸۰ (میلادی)]]) از [[۱۱۳۷ (میلادی)|۱۱۳۷]] تا سال مرگش پادشاه [[فرانسه]] بود.

 

== زندگی نامه ==

 

با اینکه او از برادرش فیلیپ کوچک بود ولی با رویداد مرگ برادر، این لویی بود که به جای پدر بر تخت نشست. او را بیشتر به یک دیناور مانند دانسته‌اند تا یک شهریار. او که در آغاز پادشهی خودکامه بود پس از [[جنگ‌های صلیبی|جنگ صلیبی‌ای]] که از سر گذراند به مردی پارسا بدل گشت.

 

در ژوئن [[۱۱۴۷ (میلادی)|۱۱۴۷]] به همراه همسرش، [[الینور د آکیتن]]، به سوی [[سوریه]] که درگیر جنگهای صلیبی بود به راه افتاد، ولی در [[لاذقیه]] [[ترک|ترکها]] به سپاه فرانسه شبیخون زدند.

 

ترکان از بالای کوه بر فرانسویان باران سنگ و پیکان باریدند و آنان را کشتار نمودند. با این همه به پادشاه آسیبی نرسید و سپاه فرانسه با پس زدن تازندگان به راه خود به سوی [[سرزمین مقدس]] ادامه دادند و در [[۱۱۴۸ (میلادی)|۱۱۴۸]] بدانجا رسیدند.

 

[[الینور د آکیتن]] همسر شاه از عموی خود [[ریموند انطاکیه‌ای]] در برابر تاخت و تاز [[الب ارسلان|الب‌ ارسلان]] از شوهرش خواست که به یاری او بشتابد ولی لویی بر این باور بود که باید در [[اورشلیم]] بماند و [[انطاکیه]] در امان خواهد بود.

 

او به همراه [[کنراد سوم]] پادشاه [[آلمان]] و [[بالدوین سوم اورشلیمی]] شهر [[دمشق]] را محاصره کردند که ناکام ماند. لویی هفتم بر این پای می‌فشرد که در سرزمین مقدس بماند و از آن پدافند کند حال آنکه همسرش الینور سخت از شوهرش می‌خواست که به یاری عموی نگونبختش ریموند بشتابد. سرانجام فرانسویان در [[۱۱۴۹ (میلادی)|۱۱۴۹]] به میهن بازگشتند. این لشکرکشی نه تنها نیرو و هزینه بسیاری را برد، بلکه سبب شد که الینور نیز از همسرش لویی جدا شود.

 

لویی هفتم را پس از مرگ در [[کلیسای سن‌دنی]] به خاک سپردند.

 

== منبع ==

[[رده:درگذشتگان ۱۱۸۰ (میلادی)]]

[[رده:زادگان ۱۱۲۰ (میلادی)]]