کژمنشی: تفاوت میان نسخه‌ها

ورود مسئله کژمنشی به ادبیات و مدل‌های اقتصادی به دهه ۷۰ میلادی

برمی گردد. [[پلتزمن]](S. Peltzman)(۱۹۷۵) و[[هولمشتروم]](B. Holmstrom)(۱۹۷۹) و[[پاولی]](M. V. Pauly)(۱۹۶۸) نخستین کسانی بودند که این مسئله را تحت مطالعات تجربی و در مورد صنعت بیمه مورد بررسی قرار دادند.

 

==اهمیت مسئله کژمنشی از نظر رفتار اقتصادی==

===[[مسئله کارفرما- کارگزار]]===

مساله کژمنشی معمولاً توسط مدل کارفرما- کارگزار توضیح داده می شود. کژمنشی در داخل هر بنگاهی وجود دارد؛ زیرا کارفرما نمی تواند همه تصمیم‌های کارگزار را کنترل کند. مسأله کارفرما- کارگزار مربوط به حالتی است که تصمیم یا عمل کارگزار علاوه بر اینکه بر [[مطلوبیت]] خودش تاثیر می گذارد، بر مطلوبیت کارفرما نیز تاثیر دارد. همچنین کارفرما فقط خروجی کار کارگزار را مشاهده می‌کند که این خروجی، سیگنالی ناقص از عمل کارگزار است؛ به این معنا که خروجی بنگاه (میزان تولید و یا میزان [[سود]]) هم تابع میزان کار و تلاش کارگزار است و هم تابع عوامل تصادفی. در این حالت میزان تلاش کارگزار [[بهینه پارتو]] نیست. به دلیل اینکه عمل کارگزار قابل مشاهده نیست، کارفرما نمی تواند کارگزار را مجبور کند که میزان تلاشی که بهینه پارتو است را ارائه دهد. برای رسیدن به تلاشی که بهینه پارتو است، کارفرما فقط می تواند مطلوبیت کارگزار را به تنها متغیر قابل مشاهده (که میزان خروجی بنگاه است) مرتبط کند. بدیهی است که مورد فوق فقط در صورتی امکان پذیر است که کارفرما حقوق کارگزار را به میزان خروجی مرتبط سازد.

 

==تفاوت کژمنشی با کژگزینی==

<math>\hat{e} = \arg \max_e E \left[ w(y(e)) - c(e) \right] \geq \bar{u}</math>

<br />

 

====[[ریسک]]====

[[رده:شکست بازار]]

[[رده:ضد الگو]]