فواره تروی: تفاوت میان نسخه‌ها

این آبنما که در محل تقاطع یک سه راه<ref>Though other etymologies have been suggested, this is the straightforward modern etymology adopted by Pinto 1986 and others.</ref> (''به ایتالیایی tre vie'') واقع شده، نقطه پایانی <ref>The technical Italian term for such a "terminal fountain" is a ("display"): Peter J. Aicher, "Terminal Display Fountains ("Mostre") and the Aqueducts of Ancient Rome" ''Phoenix'' '''47'''.4 (Winter 1993:339-352).</ref> ''آکوا ورجینه'' امروزی ست. خود ''آکوا ورجینه'' حاصل احیای ''آکوا ویرگو'' (یکی از قنات های باستانی رم) است که وظیفه تامین آب روم را بر عهده داشت. در سال ۱۹ پیش از میلاد مسیح و با کمک یک (گفته می شود) [[باکره]]، متخصصان رومی منبع آبی پاکیزه را در ۱۳ کیلومتری شهر رم شناسایی کردند. این صحنه در نمای امروزی آبنما به تصویر کشیده شده است. گرچه راه پایانی که به آن چشمه کشیده شد، بدلیل غیر مستقیم بودن، ۲۲ کیلومتر طول دارد. ''آکوا ویرگو'' آب را به حمام های [[مارکوس ویپسانیوس آگریپا|آگریپا]] می رساند و تا چهارصد سال در خدمت روم بود.<ref>Pintochs. I and II.</ref> در زمان [[حصر روم (۵۳۸–۵۳۷)]] و برای از بین بردن زندگی شهری درآن، قنات ها تخریب می شدند و رومیان [[قرون وسطایی]] برای تامین آب، ناچار به آب کشیدن از چاه های آلوده و رودخانه [[تیبر]] روی آوردند.