زبان کشمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زبان کشمیری''' (कॉशुर، کٲشُر Koshur) یک زبان «داردی» است که عمدتاعمدتاً در درهٔ [[کشمیر]] صحبت می‌شود، منطقه‌ای که در ایالت [[جامو و کشمیر]] [[هند]] جای دارد. این زبان در حدود ۴٬۳۹۱٬۰۰۰ نفر [[گویشور]] در هند دارد. فقط در حدود ۱۰۵٬۰۰۰ گویشور در پاکستان هستند که بیشتر از درهٔ کشمیر به پاکستان مهاجرت کرده‌اند و شامل گویشوران اندکی است که در روستاهای مرزی در شهرستان نیلوم در ایالت [[کشمیر آزاد]] سکونت دارند. کشمیری از لحاظ زبان‌شناسی جغرافیایی متعلق به زیرگروه موسوم به داردیک از خانواده [[زبان‌های هند و اروپایی]] است. این زبان یکی از ۲۳ زبان قانونی در هندوستان است.

زبان کشمیری بین زبان هندی و [[زبان‌های ایرانی]] قرار دارد. این زبان از قرن چهاردهم میلادی دارای ادبیات است و دبیرهٔ ویژهٔ خود یعنی الفبای شارادا را تقریباتقریباً کنار گذاشته و [[خط عربی]] (اندکی تکمیل شده) را به‌کار می‌برد.

این زبان دارای دستگاه واکه‌های بسیار پیچیده، شامل تعداد زیادی واکه‌های [[خیشومی]] است، تنها ۴ حالت اشتقاقی دارد و واژگان عمدتاعمدتاً اصیل این زبان، آن را از دیگر زبان‌های هند شمالی مجزا می‌کند<ref>مالرب، ۱۳۸۲، ص ۲۳۳</ref>.