کارزار صحرای غربی: تفاوت میان نسخه‌ها

نبرد در آفریقای شمالی هنگامی آغاز شد که در ۱۳ سپتامبر ۱۹۴۰ ارتش دهم [[ایتالیا]] به رهبری [[ مارشال رودولفو گراتزیانی]] از پایگاه‌های خود در [[لیبی]] به نیروهای بریتانیایی در غرب [[مصر]] (که تعدادشان کمتر بود) حمله کرد چرا که [[موسولینی]] به [[هیتلر]] قول داده بود که مصر را تسخیر کند. تشکیلات نامرتب فاشیست‌ها و نبودن روحیه قوی نزد سربازان آنها [[بریتانیا]] را قادر ساخت که تا رسیدن قوای کمکی مقاومت نمایند.

ضد حمله موفقیت آمیز بریتانیا در ۹ دسامبر ۱۹۴۰ به رهبری ژنرال سر آرچیبالد واول آغاز شد و به شکست نیروهای ایتالیا در ۲۲ ژانویه ۱۹۴۱ در [[توبروک]] واقع در شرق لیبی انجامید.

هیتلر به موسولینی پیشنهاد کمک در شمال افریقا را نمود که با استقبال موسولینی مواجه گردید. در ۱۲ فوریه ۱۹۴۱، ژنرال آلمانی، [[اروین رومل]] وارد لیبی شد تا فرماندهی سربازانی را که برای تقویت متحدین ایتالیایی آلمان فرستاده شده بودند بر عهده گیرد. واحدهای آلمانی به سرعت گسترش یافته و به شکل یک سپاه در آمدند و به "سپاه [[آلمان]] در آفریقا" یا Deutsches Afrikakorps شهرت پیدا کردند.

ارتش هشتم بریتانیا (شامل سربازانی از انگلیس،[[انگلیس]]، استرالیا،[[استرالیا]]، هند،[[هند]]، [[آفریقای جنوبی،جنوبی]]، [[نیوزلند]] و [[فرانسه آزاد]] ) - که از نو سازمان یافته بود- با بهره‌گیری از تغییر مسیر منابع مادی و انسانی از افریقای شمالی به جبهه شرق در اروپا در تابستان و پاییز، طی عملیات معروف به "جنگجوی صلیبی" به مواضع رومل حمله کرد. بریتانیایی‌ها بعد از شکست‌های زودهنگام، ارتش‌هایارتش‌ [[قدرت های محور]] را به لیبی عقب راندند، پادگان واقع در توبروک (طبرق) را آزاد کردند و رومل را مجبور کردند تا در ۶ ژانویه ۱۹۴۲ به العقیله (در مرز استانهای لیبیایی سیرنایکا و تریپولیتانیا) عقب نشینی کند.

توانایی آلمانی‌ها در انتقال منابع به آفریقای شمالی بعد از تثبیت کردن جبهه شرقی در ژانویه ۱۹۴۲ و تغییر مسیر منابع بریتانیا برای مقابله با تهدید نیروهای ژاپنی[[ژاپن]] در اقیانوس آرام بعد از ۷ دسامبر ۱۹۴۱، به رومل این امکان را داد تا حمله دیگری را در ۲۱ ژانویه آغاز کند. طی دو هفته، سربازان محور به الغزاله در غرب توبروک رسیدند. در ۲۶ ماه مه ۱۹۴۲، سربازان آلمانی و ایتالیایی دست به حمله دیگری به نام "ونیزیا" زدند و توانستند توبروک را محاصره و نیروهای متفقین را به مرز مصر عقب برانند. در ۲۱ ژوئن، توبروک سقوط کرد و نیروهای رومل بریتانیایی‌ها را تا مصر دنبال کردند. هیتلر برای قدردانی از او به وی درجه فیلد مارشالی داد.

فیلد مارشال اروین رومل تنها رهبر نظامی در جنگ جهانی دوم بود که نه تنها ایده‌آل افراد زیر امرش بود بلکه شدیداً مورد ستایش دشمنانش نیز بود، [[وینستون چرچیل]] از او به عنوان ژنرالی بزرگ چنین یاد کرد: " تحرک و جرات او در شمال آفریقا، فجایع هولناکی را بر ما وارد کرد."

لیدل هارت از او به عنوان یک نابغه نظامی یاد کرد که در شمال آفریقا به عنوان قهرمانی برای سربازان ارتش بریتانیا که با او می‌جنگیدند در آمده بود. او اضافه می‌کند در طول قرنها تاریخ جنگ در مقایسه با وی تنها [[ناپلئون]] چنین تاثیری بر روی وی داشته‌است.

[[لقب روباه صحرا]] که مبلغینش به وی داده بودند، نه به خاطر تحقیر، بلکه در ستایش زیرکی، سرعت عمل و قدرت تصمیم گیری آنی او بود. گزارش‌ها و شرح شجاعتهای حماسی رومل در جنگیدن، جهانی شده بود.

با وجود عقب نشینی‌های تاکتیکی که او گاهی انجام می‌داد، او ارتش هشتم متفقین را مداوم به سوی شرق عقب می‌راند. شهرت او چنان به اوج رسید که یک فرمانده بریتانیایی لازم دید به تا به سربازانش گوشزد نماید که: "رومل نه جادوگر است و نه یک سوپر من". در نبوغ نظامی و استثنایی بودن رومل همین بس که [[ژنرال مونتگومری]] فرمانده ارتش هشتم متفقین در مورد او گفته بود: "بزرگترین افتخار دوران نظامی بودنم این است که، هم رزم من مارشال رومل بود."

رومل به امید حفظ نیروهای رزمنده خود برای نبرد در یک موقعیت استراتژیک بهتر، به سرعت به لیبی عقب نشینی کرد و در ۲۳ ژانویه ۱۹۴۳ [[تریپولی]] پایتخت لیبی را ترک کرد و یک هفته بعد به مرز [[تونس]] رسید.