باستان‌گرایی در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز باستان‌گرایی به باستان‌گرایی در ایران منتقل شد |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''باستان‌گرایی''' یا '''آرکائیسم''' (Archaism) '''در ایران'''، پدیده‌ای است که از اواخر دوران [[قاجار]] در عرصهٔ فرهنگی، اجتماع و سیاست جامعهٔ ایرانی پدیدار گشته است (بیگدلو: ۱۳۸۰، ص ۱). نگرش باستان‌گرایی در پی آن است که فضای مربوط به زمان گذشته را بازآفرینی کند و یک ایدئولوژی جدید بسازد. (بیگدلو: ۱۳۸۰، ص ۲۰).
اکبری، باستان‌گرایی را باستان‌گرایی را «از مؤلفه‌های جدید برای نوسازی ایران» به حساب می‌آورد که «در پی آن است تا با احیاء و تجدید حیات سنت‌ها و عقاید کهن و باستانی، نظم جدیدی را در تفکر اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بازتولید نماید و زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی نوین را بر پایهٔ سنت‌های کهن بنا نهد» (اکبری: ۱۳۷۵، ص ۱۸۸ به نقل از بیگدلو: ۱۳۸۰، ص ۱۹).
خط ۹:
== آثار مهم در حوزهٔ باستان‌گرایی ==
* جلال‌الدین میرزا قاجار (فرزند پنجاه و هشتم فتحعلی شاه قاجار)، ''نامهٔ خسروان، داستان پادشاهان ایران از آغاز آبادیان تا انجام ساسانیان''، بی‌تا.
* میرزا فتحعلی آخوندزاده، ''مکتوبات کمال‌الدوله (سه مکتوب)''،
* میرزا عبدالحسین آقاخان کرمانی، ''آیینهٔ سکندری یا تاریخ ایران''،
== منابع ==
* بیگدلو، رضا: ۱۳۸۰، ''باستان‌گرایی در تاریخ معاصر ایران''، چاپ اول: تهران، نشر مرکز.
* اکبری، محمدعلی: ۱۳۷۵، ''رویکرد غرب‌گرایان به نوسازی ایران (بررسی دیدگاه‌های [[روزنامهٔ کاوه]])''، کتاب سروش، چاپ اول، انتشارات سروش.
| |||