ابراهیم فصیح حیدری
فصیح‌الدین ابراهیم بن صبغةالله حیدری شهرت‌یافته به ابراهیم فصیح حیدری (۱۸۲۰–۱۸۸۱م) ادیب، نویسنده و تاریخ‌نگار عراقی کُردی‌اصل در سده نوزدهم میلادی/سیزدهم هجری بود. متولی نیابت قضاوت بغداد شد و آثاری نگاشت: عنوان المجد فی بیان أحوال بغداد والبصرة و نجد، أصول الخیل و الإبل الجیدة والردیة (ریشه‌های اسب و شتر خوب و بد)، أعلی الرتبة فی شرح النخبه در علم حدیث، إمداد القاصد فی شرح المقاصد شرح نووی و إمعان الطلاب فی الأسطرلاب.[۱]
| ابراهیم فصیح حیدری | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۸۲۰م/ ۱۲۳۵ق بغداد |
| درگذشت | ۱۸۸۱م/۱۲۹۹ق بغداد |
| ملیت | ممالیک عراق ولایت بغداد |
| پیشه | ادیب، نویسنده و تاریخ‌نگار |
| آثار | عنوان المجد فی بیان أحوال بغداد والبصرة و نجد |
منابع ویرایش
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «الحيدري». [[الأعلام]] (PDF). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۴. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)