ابوالحسن علی بن اخشید
ابوالحسن علی بن اخشید (عربی: أبو الحسن علی بن الإخشید) سومین حاکم خودمختار آل اخشید، بر مصر، شام و حجاز تحت لوای خلافت عباسی بود.
او پسر کوچکتر محمد بن طغج اخشید، مؤسس دودمان آل اخشید، بود[۱] که پس از مرگ برادرش، ابوالقاسم اونجور بن اخشید، در سال ۹۶۱ میلادی، به حکومت رسید. قدرت واقعی در دوران زمامداری او و برادرش، در دستان غلامی به نام ابوالمسک کافور بود.[۲] مهمترین رخداد دوران او شورش نوبه در ۹۶۳، توسط عده‌ای از بادیه‌نشینان ناراضی بود که در صحرای غربی و بیابان شام کوچرو بودند.[۳]
پس از مرگ علی در ژانویهٔ ۹۶۶، کافور پسرش احمد را بر تخت نشاند.[۴] کافور تا زمان مرگش در ۹۶۸ حاکم بود و پس از آن احمد قدرت را در اختیار گرفت.[۵]
پانویس ویرایش
- ↑ Bacharach 2006, pp. 60, 61.
- ↑ Bianquis 1998, pp. 115–116.
- ↑ Bianquis 1998, pp. 116–117.
- ↑ Bianquis 1998, p. 117.
- ↑ Bianquis 1998, pp. 117–118.
منابع ویرایش
- Bacharach, Jere L. (2006). Islamic History Through Coins: An Analysis and Catalogue of Tenth-century Ikhshidid Coinage. Cairo: American University in Cairo. ISBN 9774249305.
- Bianquis, Thierry (1998). "Autonomous Egypt from Ibn Ṭūlūn to Kāfūr, 868–969". In Petry, Carl F. (ed.). Cambridge History of Egypt, Volume One: Islamic Egypt, 640–1517. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 86–119. ISBN 0-521-47137-0.
| پیشین: ابوالقاسم اونجور بن اخشید |
امیر آل اخشید بر مصر، شام و حجاز (de jure برای خلافت عباسی) ۹۶۱–۹۶۶ |
پسین: کافور اخشیدی |