ابوذر ابراهیمی ترکمان
این صفحه مطابق سیاست حذف ویکی‌پدیا برای حذف در نظر گرفته شده‌است. لطفاً اندیشههای خود را دربارهٔ این موضوع در نظرخواهی مربوط به این صفحه، که در صفحهٔ نظرخواهیهای برای حذف، قرار دارد، به اشتراک بگذارید. در ویرایش آزاد هستید، ولی صفحه نباید خالی شود و این آگاهسازی تا زمانی که بحث بسته شود نباید حذف شود. برای اطلاعات بیشتر، به ویژه دربارهٔ ادغام یا انتقال صفحه در مدت بحث، راهنمای حذف را بخوانید. مراحل آمادهکردن یک صفحه برای حذف:
قراردادن این برچسب در یک صفحه توسط کاربران ثبتنامنکرده نامزدی حذف را کامل نمیکند و باید دلایل دقیق در بحث:ابوذر ابراهیمی ترکمان بنویسند. اگر نامزدی کامل نباشد و پیامی در صفحهٔ بحث وجود نداشته باشد، این برچسب ممکن است حذف شود. |
ابوذر ابراهیمی ترکمان (متولد ۱۳۴۷ در تهران)، سفیر کنونی جمهوری اسلامی ایران در کشور بوسنی و هرزگوین می‌باشد.[۶]
ابوذر ابراهیمی ترکمان | |
|---|---|
 | |
| سفیر ایران در بوسنی و هرزگوین | |
| آغاز به کار ۲ آبان ۱۴۰۲ | |
| رئیس‌جمهور | سید ابراهیم رئیسی |
| پس از | غلامرضا قلیچ‌خان |
| رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی | |
| دوره مسئولیت دی ۱۳۹۲ – آبان ۱۴۰۰ | |
| گمارنده | علی جنتی |
| پس از | محمدباقر خرمشاد |
| پیش از | محمدمهدی ایمانی‌پور |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۳۴۷ (۵۶ ساله) تهران |
| ملیت | ایرانی[۱][۲][۳][۴][۵] |
| تخصص | دکترای حقوق خصوصی |
او رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی از دی ۱۳۹۲ تا آبان ۱۴۰۰ بوده‌است.[۷][۸]
وی دارای تحصیلات دانشگاهی و مدرک دکترای تخصصی در رشته حقوق خصوصی می‌باشد و در همین رشته در دانشگاه تدریس می‌نماید.
ابراهیمی در دی ۱۳۹۲ باحکم علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به ریاست سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزیده شد.
سوابق کاری ویرایش
از جمله سوابق اجرایی وی، وابسته فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آنکارا سال ۱۳۷۵–۱۳۷۶، وابسته فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در عشق آباد ۱۳۷۶–۱۳۸۱، عضو شورای سردبیری مجله در گستره فرهنگ بین‌الملل، معاون اداره کل فرهنگی آسیا و اقیانوسیه در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مدیرکل فرهنگی آسیا و اقیانوسیه در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و رایزنی فرهنگی در فدراسیون روسیه از اسفند ۱۳۸۶ تا شهریور ۱۳۹۲ از جمله سوابق اجرایی ابراهیمی ترکمان است.
وی مدت ۸ سال نیز رئیس شورای سیاستگذاری گفت و گوی ادیان بوده‌است.
او همچنین عضو هیئت علمی گروه حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران می‌باشد.
وی همچنین دو سال به عنوان رایزن فرهنگی نمونه در سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۹ انتخاب شده‌است.[۹]
آثار و تالیفات ویرایش
از جمله آثار و تالیفات وی نیز می‌توان به «غیرممکن شدن اجرای مفاد قرارداد در حقوق ایران و انگلیس چاپ انتشارات مجد»، «سرزمین شب‌های سفید»، «لطیفه‌های قرآنی»، «حکایت ۳ شهر در خصوص شهرها و مشاهیر اسلامی خراسان بزرگ»، «داستان دانشوران به زبان روسی چاپ انتشارات بین‌المللی الهدی ۲۰۰۳»، «فدراسیون روسیه ۱۳۹۱ انتشارات امیرکبیر»، «آداب و رسوم مردم روسیه ۱۳۹۱ انتشارات الهدی»، «راه رفتن با کفش‌های تولستوی انتشارات علمی و فرهنگی ۱۳۹۲»، «احزاب سیاسی روسیه معاصر انتشارات آکادمی صلح ۱۳۹۲»، «تفاوت‌ها و همانندی‌های اتجاد جماهیر شوروی و فدراسیون روسیه ۱۳۹۵ انتشارات اطلاعات» و «اسلام و مسلمانان روسیه در حال انتشار» اشاره کرد.[۱۰]
بیش از یکصد مقاله علمی به زبانهای فارسی، انگلیسی، روسی، ترکمنی و ترکی استانبولی به قلم ابوذر ابراهیمی در مطبوعات داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده‌است.[۱۱]
منابع ویرایش
- ↑ "Abuzar Ebrahimi Turkman" officially became the head of Islamic Culture and Communication Organization
- ↑ The holy defense is a clear proof of the heart bond and commonality between Iran and Armenia
- ↑ The need to pay attention to the many cultural commonalities of the two sides in the development of cooperation
- ↑ Honoring and introducing the head of the Islamic Culture and Communication Organization
- ↑ Press conference of the head of culture and communication organization
- ↑ «تقدیم استوارنامه سفیر جدید کشورمان به رئیس شورای ریاست جمهوری بوسنی و هرزگوین». خبرگزاری ایران پرس. ۲ آبان ۱۴۰۲.
- ↑ «رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ابقا شد». ایسنا. ۳۱ شهریور ۱۳۹۸.
- ↑ «رئیس جدید سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی منصوب شد». ایسنا. ۲۶ آبان ۱۴۰۰.
- ↑ «با حکم وزیر ارشاد، «ابراهیمی ترکمان»، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی شد». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴.
- ↑ ابوذر ابراهیمی ترکمان، جدی‌ترین گزینه ریاست سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی خبرگزاری تسنیم
- ↑ «سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴.