اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع

انجمن سیاسی مناطق عمدتاً سابق امپراتوری بریتانیا

اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع (به انگلیسی: Commonwealth of Nations) یا اتحادیه کشورهای همسود مجموعه‌ای از ۵۶ کشور مستقل است که همه آن‌ها به جز موزامبیک و کامرون قبلاً مستعمره امپراتوری بریتانیا بوده‌اند. این کشورها روی هم حدود ۳۰٪ جمعیت کره زمین و ۳۰٪ سطح خشکی‌های زمین را می‌پوشانند. چهارچوب همکاری کشورهای این ارگان بر اساس اعلامیه سنگاپور مصوب سال ۱۹۷۱ حول توسعه ارزشهای مشترک مانند حقوق بشر، حکومت قانون، آزادی‌های فردی، برابری، دموکراسی، تجارت آزاد، صلح جهانی و همکاری‌های چند جانبه است.

اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع
پرچم اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع
اعضای اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع
دفتر مرکزیخانه مارلبورگ، لندن، بریتانیا
زبان اداریانگلیسی
نوعانجمن داوطلبانه[۱]
اعضا
حاکمان
• رئیس
چارلز سوم
بارونس اسکاتلند آستال
ریشی سوناک
بنیان‌گذاری
۱۹ نوامبر ۱۹۲۶
۱۱ دسامبر ۱۹۳۱[۲]
۲۸ آوریل ۱۹۴۹
مساحت
• کل
۲۹٬۹۵۸٬۰۵۰ کیلومتر مربع (۱۱٬۵۶۶٬۸۷۰ مایل مربع)
جمعیت
• برآورد سال ۲۰۱۶
۲٬۴۱۸٬۹۶۴٬۰۰۰
• تراکم
۷۵ بر کیلومتر مربع (۱۹۴٫۲ بر مایل مربع)
وبگاه رسمی

در حال حاضر چارلز سوم نماد همبستگی میان تمامی ۵۶ عضو ارگان کشورهای مشترک‌المنافع است. عضویت در این ارگان به عنوان اتحاد سیاسی تلقی نمی‌شود و پذیرش چارلز سوم به عنوان نماد ارگان به معنای پیروی سیاسی کشورهای عضو از بریتانیا نیست.

کشورهای عضو قلمروهای مشترک‌المنافع زیرمجموعهٔ اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع هستند. به جز بریتانیا که چارلز سوم خود در آن حضور دارد، در ۱۵ کشور دیگر عضو قلمروهای مشترک‌المنافع «فرماندار کل» معمولاً به پیشنهاد نخست‌وزیر آن کشور و دستور چارلز سوم انتخاب می‌شود. بالاترین مقام تشریفاتی دربار بریتانیای کبیر (چارلز سوم) عنوان «ریاست کشور» را در ۱۶ عضو کشورهای مشترک‌المنافع دارا است. این کشورها به اصطلاح «قلمروی مشترک‌المنافع» خوانده می‌شوند. مقام ریاست کشور مقامی تشریفاتی است و در عمل کارهای روزمره کشورهای قلمرو از طریق دولت انتخابی به ریاست نخست‌وزیر انجام می‌شود. این کشورها شامل استرالیا، نیوزیلند، پاپوآ گینه نو، جزایر سلیمان، تووالو (در اقیانوسیهکانادا (در آمریکای شمالیبلیز (در آمریکای جنوبی)، و آنتیگوا و باربودا، باهاما، باربادوس، گرنادا، جامائیکا، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین (در هند غربی و جزایر کارائیب) هستند.

اعضا (آبی)
کشورهای وابسته به بریتانیا (آبی روشن)
اعضای گذشته (نارنجی)

بازی‌های المپیک اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع ویرایش

هر چهار سال یک‌بار المپیک بازی‌های کشورهای مشترک‌المنافع در یکی از شهرهای اعضا برگزار می‌شود. ایده برگزاری این بازی‌ها در سال ۱۸۹۱ میلادی مطرح شد، در سال ۱۹۱۱ میلادی به بهانه تاج‌گذاری «جُرج پنجم» پادشاه بریتانیا، بین تیم‌های استرالیا، آفریقای جنوبی، کانادا و بریتانیا انجام گرفت و از سال ۱۹۳۰ میلادی به همه اعضای کشورهای مشترک‌المنافع تعمیم یافت.

در دهه اخیر شهرهای کوالالامپور در مالزی (۱۹۹۸)، منچستر در بریتانیا (۲۰۰۲)، ملبورن در استرالیا (۲۰۰۶)، دهلی نو در هند (۲۰۱۰)، گلاسگو در اسکاتلند (۲۰۱۴)، گلد کوست در استرالیا (۲۰۱۸) و بیرمنگام در بریتانیا (۲۰۲۲) میزبان این بازی‌ها بوده‌اند.

رانندگی در اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع ویرایش

در تمامی کشورهای مشترک‌المنافع، به استثنای کانادا، رانندگی از سمت چپ جاده انجام می‌شود و اتومبیل‌ها فرمان راست هستند. کامرون، نیجریه و غنا، بعدها جهت رانندگی خود را به راست تغییر دادند.

آمار کشورهای مشترک‌المنافع ویرایش

۵۶ عضو اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع روی هم ۲٫۵ میلیارد نفر جمعیت دارند که تقریباً معادل ۳۰٪ جمعیت کره زمین است. تولید ناخالص ملی این گروه معادل ۷٫۸ تریلیون دلار معادل ۱۶ درصد اقتصاد جهانی است. مساحت کل کشورهای مشترک‌المنافع ۳۱٬۵ میلیون کیلومتر مربع معادل یک سوم خشکی‌های زمین است. پهناورترین کشورهای عضو ارگان مشترک‌المنافع کانادا (۹٫۸ میلیون کیلومتر مربع)، استرالیا (۷٫۷ میلیون کیلومتر مربع) و هند (۳٫۱ میلیون کیلومتر مربع) هستند.

منابع ویرایش

  1. "Commonwealth Charter". Archived from the original on 6 March 2019. Retrieved 5 March 2019. Recalling that the Commonwealth is a voluntary association of independent and equal sovereign states, each responsible for its own policies, consulting and co-operating in the common interests of our peoples and in the promotion of international understanding and world peace, and influencing international society to the benefit of all through the pursuit of common principles and values
  2. "Annex B – Territories Forming Part of the Commonwealth" (PDF). Her Majesty's Civil Service. September 2011. Archived from the original (PDF) on 6 December 2011. Retrieved 19 November 2013.

جستارهای وابسته ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش