احمد بارزانی

احمد بارزانی (۱۸۹۶–۱۱ ژانویه ۱۹۶۹) (کردی: ئه‌حمه‌د موحه‌ممه‌د بارزانی / Ehmed Mihemed Barzanî) همچنین شناخته شده به عنوان (کردی: Xodan / خودان)، رهبری قبیله بارزانی در کردستان بود. شیخ احمد را معمار حکومت بارزانی در کردستان عراق می‌دانند. او یک ملی‌گرای کرد بود که اقوام مختلف کرد را تحت فرمان خود آورد و منطقه بارزان را گسترش داد. وی به همراه برادر کوچکترش مصطفی بارزانی در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ علیه دولت وقت عراق جنگید.

شیخ احمد بارزانی
نام(های) مستعار	خودان‎
زاده	۱۸۹۶ بارزان
درگذشته	۱۹۶۹
وفاداری	پیشمرگه
جنگ‌ها و عملیات‌ها	شورش احمد بارزانی

بارزانی قیام می‌کند

ارتش عراق، در جریان شورش بارزانی، ژوئن ۱۹۳۲ شهرهای تحت حاکمیت بارزانی را گلوله‌باران می‌کند.

اولین شورش‌های بزرگ بارزانی در سال ۱۹۳۱ پس از آن رخ داد که مصطفی بارزانی، یکی از برجسته‌ترین رهبران کرد و برادر احمد در کردستان عراق، موفق شد تعدادی دیگر از قبایل کرد را که سلطنت او را زیر سؤال می‌بردند، شکست دهد.

وی بعداً مجبور شد به کردستان ترکیه شد و در آنجا بازداشت شد و سپس برای تبعید به جنوب عراق فرستاده شد. وی از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۷ گسترده‌ترین حالت حکومت برزانی را به عهده داشت و بسیاری از ژنرال‌های ارتش عراق را که با او می‌جنگیدند، مانند ژنرال عبدالجبار بارزنجی، فرمانده ارتش عراق در منطقه بارزان، را به خود نزدیک کرد.

بارزانی رهبری نارضایتی، عراق و ترکیه بود. او بسیار با جنبش‌های کرد در شمال به رهبری خویبون (شورش آرارات) هم‌دل و نزدیک بود. وی کردهای زیادی را که به دنبال پناهگاه بودند از جمله کورحسین پاشا را در بارزان پذیرفت.

حفاظت از محیط زیست

بارزانی اولین رهبر محیط زیست و رهبر حفاظت از محیط زیست کرد بود. وی مقرراتی را برای حفظ یک محیط پاک و پایدار اجرا کرد. او، از جمله این موارد را ممنوع کرد:

• قطع درختان، به ویژه درختانی که سایه ایجاد می‌کنند و از فرسایش جلوگیری می‌کنند
• برداشت بیش از حد عسل
• کشتن مارهای غیر سمی.
• ماهیگیری با دینامیت و سایر مواد منفجره
• شکار در فصل تولید مثل.