احمد دحبور (۱۹۴۶ در حیفا - ۸ آوریل ۲۰۱۷)، یک شاعر فلسطینی بود که پس از مهاجرت خانواده اش به لبنان و سپس به سوریه در ۱۹۴۸ در اردوگاه شهر حمص برای پناهندگان فلسطینی بزرگ شد و درس خواند. دحبور آموزش ابتدایی کافی دریافت نکرد، اما خواننده ای مشتاق علم و یادگیری بود و استعداد شاعرانه خود را با خواندن شعرهای باستانی و جدید عربی پروراند و آن را برای بیان تجربه تلخ فلسطین اختصاص داد. او تا سال ۱۹۸۸ مدیر تحریریه مجله «لوتس»، مدیر کل بخش فرهنگ سازمان آزادی‌بخش فلسطین و عضو اتحادیه نویسندگان و روزنامه نگاران فلسطین بود و در سال ۱۹۹۸ موفق به دریافت جایزه «توفیق زیاد» شد. او بسیاری از اشعار گروه «آهنگهای عاشقان» را سروده‌است.

احمد دحبور
زادهٔ۱۹۴۶
درگذشت۸ آوریل ۲۰۱۷ (۷۱ سال)
حیفا-فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا
ملیت فلسطین

دحبور در ۸ آوریل ۲۰۱۷ در رام‌الله در سن ۷۱ سالگی درگذشت.[۱]

آثار ویرایش

  • غارتگران و چشمهای کودکان - شعر - حمص ۱۹۶۴.
  • داستان پسر فلسطینی - شعر - بیروت ۱۹۷۱.
  • پرنده واحدها - شعر - بیروت ۱۹۷۳.
  • به غیر از این آمدم - شعر - بیروت ۱۹۷۷.
  • آمیختن روز و شب - شعر - بیروت ۱۹۷۹.
  • بیست و یک دریا - شعر - بیروت ۱۹۸۱.
  • گواهی با پنج انگشت - شعر - بیروت ۱۹۸۳.
  • دیوان احمد دحبور - شعر - بیروت ۱۹۸۳.
  • کسرهای اعشاری- مو
  • اینچنین- شعر - دارالآداب بیروت ۱۹۹۰.
  • اینجا، آنجا - شعر - دارالشروق امان ۱۹۹۷.
  • کوه قربانی - شعر - ۱۹۹۹

منابع ویرایش

  1. "الشاعر الکبیر احمد دحبور فی ذمة الله". Archived from the original on 12 December 2017. Retrieved 8 أبریل 2017. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)

پیوند به بیرون ویرایش