اریدو
اریدو محلی باستانی در جنوب میان‌رودان است. اریدو را قدیمی‌ترین شهر جنوب میان‌رودان و هم‌چنین قدیمی‌ترین شهر دنیا می‌دانند.[۱] این شهر بر طبق تحقیقات باستان‌شناسی در ۵۴۰۰ پیش از میلاد به عنوان اولین سکونتگاه سومریان بنا نهاده شد.
  موقعیت در عراق | |
| موقعیت | تل ابوشهرین، استان ذی‌قار، عراق |
|---|---|
| منطقه | میان‌رودان |
| نوع | سکونتگاه |
| محدوده | ۱۰ هکتار (۲۵ جریب فرنگی) |
| تاریخ | |
| ساخته‌شده | حدود ۵۴ سده پیش از میلاد |
| رهاشده | حدود سده هشتم پیش از میلاد |
فرهنگ و تمدن اریدو ویرایش
اریدو در دوازده کیلومتری جنوب غربی شهر اور قرار داشت و جنوبی‌ترین شهر در مجموعه شهرهای سومری بود که پیرامون آن معابد و نیایشگاه‌ها توسعه یافته بودند. اریدو در ساحل خلیج فارس و در دهانه رود فرات از نخستین شهرهای جهان بود که سه فرهنگ متفاوت در آنجا ترکیب شده بود:
- کشاورزان دوره عبید که در کلبه‌های آجری گلی می‌زیستند و از سامانهٔ آبیاری استفاده می‌کردند.
- چوپان‌های سامی‌نژاد که در چادرهای سیاه زندگی می‌کردند و گوسفند و بز می‌چراندند.
- مردمان ماهیگیر که در مسکن‌های نی‌ساز در تالاب‌ها می‌زیستند و احتمالاً نیای سومریان بودند.
در افسانه‌های سومری، اریدو منزلگاه ایزدی به نام انکی به‌شمار می‌آید و گفته می‌شد که انکی اریدو را بنا کرد.
منابع ویرایش
- ↑ Leick, Gwendolyn (2002), "Mesopotamia: The Invention of the City" (Penguin)
- ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف. تاریخ ماد. صفحه ۴۸۶. شابک ۹۶۴−۴۴۵−۱۰۶−۶
پیوند به بیرون ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد جغرافیای عراق است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |