الهه مادر ایزدبانو ایست که نمایانگر و تجسم بخشِ طبیعت، مادری، باروری، آفرینش، اسطوره‌های آفرینش، بلایای طبیعی و تجسمِ بخشش و سخاوتِ زمین است. گاهی نیز به آن مادرِ زمین گفته می‌شود.

الههٔ مادر زمین در یک متنِ کیمیاگری.

دوران پارینه سنگی ویرایش

در طیِ حفاری‌های باستان شناسی از پارینه سنگی، چندین فُرمِ کوچک با حالاتِ شهوت انگیز از ونوس(ونوس ویلندورف) یافت شده‌است، که از شناخته شده‌ترین الهه‌ها در نوعِ خود می‌باشد.[۱]

مصر باستان ویرایش

در مصر باستان، الهه مادر در تصاویر کشف شده در میانِ یافته‌های باستان‌شناسی در مصر باستان وجود دارد. در این فرهنگ، الالهه‌های گونه گون بعنوانِ مادرانِ خوب کشیده شده‌اند: شیر، گاو، کرگدن، کرکس سفید، مار کبری، عقرب و همگی بر روی زمین که مادرانه آن‌ها را در بر می‌گیرد.

بومیان قاره آمریکا ویرایش

مردمان بومی در آند (رشته‌کوه) به پرستشِ الهه باروری به نامِ پاچاماما می‌پرداختند.

اینکاها ویرایش

در اساطیر اینکا، پاچاماما سرپرستی بر فرایندهای کاشت و برداشت را بر دوش داشت و نیز باعث زمین لرزه می‌شد. پس از فتحِ اینکا بوسیلهٔ کاتولیکهای اسپانیایی تصویر وی با مریم باکره پوشانده شد. اما او همچنان در آیین‌های بومی در برخی از بخش‌های آرژانتین، شیلی، بولیوی و پرو پرستش می‌شود.[۲]

آزتک‌ها ویرایش

در اساطیر آزتک، توسی مادر زمین شناخته شده‌است.

جستارهای وابسته ویرایش

پانویس ویرایش

  1. Venus of Willendorf بایگانی‌شده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine Christopher L. C. E. Witcombe, 2003
  2. Merlino, Rodolfo y Mario Rabey (1992). "Resistencia y hegemonía: Cultos locales y religión centralizada en los Andes del Sur". Allpanchis (40): 173–200.(اسپانیایی)

خوانشِ بیشتر ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش