امپراتوری عشایری
امپراتوری عشایری (به انگلیسی: Nomadic empire) که گاه با نام‌های امپراتوری اِستَپی یا امپراتوری آسیای میانه نیز شناخته می‌شود، امپراتوری ساخته‌شده توسط کمانداران اسب‌سوار کوچنده در استپ اوراسیا، از دوران باستان (سکاستان) تا اوایل دوره مدرن (خانات جونغار) می‌باشند. آن‌ها برجسته‌ترین نمونه‌ها از حکومت‌‌های عشایری هستند.
.jpg)
برخی از امپراتوری‌های عشایری با بنیان‌گذاری یک پایتخت درون منطقه یکجانشین فتح‌شده، به تحکیم قدرت خویش پرداختند و سپس از دیوان‌سالاران موجود و منابع تجاری آن جامعه یکجانشین بهره‌برداری کردند. در چنین مواردی، دودمان عشایری اولیه ممکن است پیش از سرنگونی نهایی در فرهنگ ملت مغلوب همگون‌سازی شود.[۱] ابن خلدون (۱۳۳۲–۱۴۰۶) چرخه‌ای مشابه این را در نظریه عصبیه خود در سال ۱۳۷۷ تعریف می‌کند.
تعریف ویرایش
این بخش نیازمند گسترش است. میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
تاریخچه ویرایش
این بخش نیازمند گسترش است. میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
نمونه‌ها ویرایش
منابع ویرایش
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nomadic empire». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ مارس ۲۰۲۴.
- ↑ Golden, Peter B. (1992). An Introduction to the History of the Turkic Peoples: Ethnogenesis and State Formation in the Medieval and Early Modern Eurasia and the Middle East. Southgate Publishers. p. 75.