ویکی‌پدیا

انزو فراری (خودرو)

فراری انزو (به انگلیسی: Ferrari Enzo) یک خودروی اسپورت موتور وسط است که توسط شرکت فراری ساخته شده‌است و به نام بنیانگذار این شرکت، انزو فراری نامگذاری شده‌است.[۶] در سال ۲۰۰۲ با استفاده از فناوری فرمول یک، مانند بدنهٔ فیبر کربن، جعبه‌دندهٔ دستی تعویض خودکار به سبک اف۱، و ترمزهای دیسکی کامپوزیت سرامیکی سیلیکون تقویت شده با فیبر کربن (C/SiC) و همچنین فناوری‌هایی که در اف۱ مجاز نیستند، مانند آیرودینامیک فعال. فراری انزو مقدار قابل توجهی نیروی رو به پایین را از طریق دریچه‌های زیر بدنهٔ جلویی، اسپویلر کوچک قابل تنظیم عقب و دیفیوزر عقب ایجاد می‌کند که با هم کار می‌کنند تا ۳٬۳۶۳ نیوتن متر (۷۵۶ پوند فوت) نیروی رو به پایین در ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱۲۴ مایل بر ساعت) و ۷٬۶۰۲ نیوتن متر (۱٬۷۰۹ پوند بر ساعت) نیروی رو به پایین در ۲۹۹ کیلومتر بر ساعت (۱۸۶ مایل بر ساعت)، قبل از کاهش به ۵٬۷۳۸ نیوتن متر (۱٬۲۹۰ پوند بر ساعت) در حداکثر سرعت.[۸]

انزو فراری
دید کلی
شرکتفراری
تولید۲۰۰۲–۲۰۰۴[۱][۲]
۴۰۰ دستگاه[۳][۴]
طراحکن اوکویاما در پینینفارینا[۵]
بدنه و شاسی
کلاسخودروی اسپورت (اس)
شکل بدنه۲ در برلینتا
طرح‌بندیموتور وسط عقب-محور عقب
درهاپروانه‌ای
خودروهای وابستهفراری اف‌ایکس‌ایکس
مازراتی ام‌سی۱۲
فراری پی۵/۴
مازراتی بیردکیج
پیشرانه
موتور۶٫۰ لیتر تیپو اف۱۴۰ پی وی۱۲
قدرت موتور۶۶۰ اسب بخار متری (۴۸۵ کیلووات؛ ۶۵۱ اسب بخار)
جعبه‌دنده۶ سرعته نیمه خودکار
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۶۵۰ میلیمتر (۱۰۴ اینچ)
درازا۴٬۷۰۲ میلیمتر (۱۸۵٫۱ اینچ)
پهنا۲٬۰۳۵ میلیمتر (۸۰٫۱ اینچ)
بلندی۱٬۱۴۷ میلیمتر (۴۵٫۲ اینچ)[۶]
وزن خالص۱٬۴۸۰ کیلوگرم (۳٬۲۶۳ پوند)[۷]
۱٬۲۵۵ کیلوگرم (۲٬۷۶۷ پوند) خشک[۱]
گاه‌شمار
پیشینفراری اف۵۰
پسینفراری لافراری
فراری انزو

پیشرانهٔ انزو اف۱۴۰بی وی۱۲ اولین پیشرانه از نسل جدید فراری بود. این بر اساس طراحی موتور وی۸ موجود در مازراتی کواتروپورته، با استفاده از همان طراحی اولیه و فاصلهٔ ۱۰۴ میلی‌متری (۴٫۱ اینچ) طراحی شده‌است.

تولید و توسعه ویرایش

انزو توسط کن اوکویاما، رئیس وقت طراحی پینینفارینا طراحی شد و در ابتدا در نمایشگاه خودروی پاریس ۲۰۰۲ با تولید محدود ۳۹۹ دستگاه معرفی شد. این شرکت دعوت‌نامه‌هایی را برای مشتریان فعلی ارسال کرد، به‌ویژه آنهایی که قبلاً اف۴۰ و اف۵۰ را خریداری کرده بودند. ۳۹۹ دستگاه از این خودرو پیش از آغاز تولید در سال ۲۰۰۳ به قیمت ۶۵۹٬۳۳۰ دلار پیش‌فروش شد. چهارصدمین دستگاه از آن نیز ساخته و با مقاصد خیریه به واتیکان اهدا شد که در مزایده ساتبیز به قیمت ۱٫۱ میلیون دلار فروش رفت.[۹][۱۰]

سه نمونه آزمایشی ساخته شد: ام۱، ام۲ و ام۳. هر نمونه آزمایشی از بدنه ۳۴۸ استفاده می‌کرد، مدلی که تا زمان ساخت نمونه‌ها دو نسل از خودروهای اسپورت وی۸ موتور وسط - اف۳۵۵ و ۳۶۰ مودنا - جانشین آن شدند. سومین نمونه آزمایشی در ژوئن ۲۰۰۵ در کنار انزو ۴۰۰ به حراج پیشنهاد شد و به قیمت ۱۹۵٬۵۰۰ یورو (۲۳۶٬۳۰۰ دلار آمریکا) فروخته شد.[۱۱]

مشخصات فنی ویرایش

پیشرانه ویرایش

 
پیشرانه اف۱۴۰بی وی۱۲

پیشرانه در انزو به‌صورت طولی نصب شده‌است و خودرو دارای طرح موتور وسط عقب، دیفرانسیل عقب با توزیع وزن ۴۴/۵۶ درصد جلو/عقب است. این نیروگاه، موتور ۶۵ درجه وی۱۲ تنفس طبیعی فراری اف۱۴۰بی با ۴ سوپاپ DOHC در هر سیلندر، زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها و تزریق سوخت Bosch Motronic ME7 با حجم ۵٬۹۹۸٫۸۰ سانتی‌متر مکعب (۶٫۰ لیتر؛ ۳۶۶٫۱ اینچ مکعب) است. تولید توان خروجی ۶۶۰ اسب بخار متری (۴۸۵ کیلووات؛ ۶۵۱ اسب بخار) در ۷٬۸۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۶۵۷ نیوتن متر (۴۸۵ پوند-فوت) در ۵٬۵۰۰ دور در دقیقه.[۱۲] ردلاین ۸٬۲۰۰ دور در دقیقه است.[۱۳]

سامانه تعلیق، جعبه‌دنده و ترمز ویرایش

 
فراری انزو از جعبه‌دنده اف۱ استفاده می‌کرد و یک نشانگر تعویض دنده روی فرمان داشت که به راننده می‌گفت چه زمانی دنده را عوض کند.

انزو دارای یک جعبه‌دنده دستی خودکار (معروف به جعبه‌دنده اف۱) است که با استفاده از پدال شیفترها برای کنترل کلاچ الکتروهیدرولیک و سازوکار تعویض دنده خودکار فعال می‌شود،[۱۴] با چراغ‌های ال‌ئی‌دی روی فرمان که به راننده می‌گوید چه زمانی دنده را عوض کند.[۱۵][۱۶] زمان تعویض جعبه‌دنده ۱۵۰ میلی‌ثانیه است و توسط Graziano Trasmissioni ساخته شده‌است. جعبه‌دنده نسل اول طراحی «بدون کلاچ» از اواخر دهه ۱۹۹۰ بود و شکایاتی در مورد تعویض ناگهانی آن وجود داشت.

انزو دارای سامانه تعلیق مستقل چهار چرخ با کمک فنرهای فعال با میله فشاری است که می‌تواند از داخل کابین تنظیم شود و با میله‌های ضد رول در جلو و عقب تکمیل شود.[۱۷]

 
فراری انزو از دیسک‌های ترمز کربن سرامیکی استفاده کرد که برای اولین بار برای خودروهای جاده‌ای فراری بود.

انزو از چرخ‌های ۱۹-اینچ (۴۸۲٫۶-میلیمتر) و ترمزهای ۱۵-اینچ (۳۸۱٫۰-میلیمتر) برمبو استفاده می‌کند. چرخ‌ها توسط یک مهره نگه داشته می‌شوند و به تایرهای بریجستون Potenza Scuderia RE050A مجهز شده‌اند.[۱۸]

دنده ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ درایو نهایی
نسبت ۳٫۱۵:۱ ۲٫۱۸:۱ ۱٫۵۷:۱ ۱٫۱۹:۱ ۰٫۹۴:۱ ۰٫۷۶:۱ ۴٫۱:۱

کارایی ویرایش

در سراشیبی یک طرفه با حرکت یک فوتی، انزو می‌تواند در ۳٫۱۴ ثانیه به سرعت ۹۷ کیلومتر بر ساعت (۶۰ مایل بر ساعت) برسد[۱۹] و می‌تواند در ۶٫۶ ثانیه به سرعت ۱۶۱ کیلومتر بر ساعت (۱۰۰ مایل بر ساعت) برسد.[۲۰] زمان ¼ مایل (~۴۰۰ متر) حدود ۱۱ ثانیه است،[۲۱] در skidpad به ۱٫۰۵ گرم رسیده‌است،[۲۲] و حداکثر سرعت تا ۳۵۵ کیلومتر بر ساعت (۲۲۱ مایل بر ساعت) ثبت شده‌است.[۲۳] در شهر ۳۴ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۶٫۹ مایل بر گالون آمریکایی) در شهر، ۲۰ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۱۲ مایل بر گالون آمریکایی) در بزرگراه و ۲۹ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۸٫۱ مایل بر گالون آمریکایی) در مجموع رتبه‌بندی شده‌است.[۲۴]

اوو انزو را در پیست معروف نوربورگ‌رینگ آزمایش کرد و یک دور ۷:۲۵٫۲۱ را طی کرد. انزو در آزمایش دارای دمپر الکترونیکی شکسته بود. آنها همچنین آن را در مسیر اتودروم غربی بدفورد آزمایش کردند، جایی که زمان ۱:۲۱٫۳ دور را ثبت کرد که ۱٫۱ ثانیه کندتر از پورشه کاررا جی‌تی، اما سریع‌تر از لیچفیلد Type-25 است.

تمجیدها ویرایش

در سال ۲۰۰۴، مجله آمریکایی Sports Car International، انزو فراری را شماره سه در فهرست برترین خودروهای اسپورت دهه ۲۰۰۰ قرار داد. مجله آمریکایی موتور ترند کلاسیک انزو را به‌عنوان شماره چهار در فهرست ده «بزرگ‌ترین فراری تمام دوران» معرفی کرد.

با این حال، انزو فراری به‌عنوان یکی از «پنجاه خودروی زشت ۵۰ سال گذشته» توصیف شد، زیرا بلومبرگ بیزنس‌ویک به انحناها و زوایای اضافی آن اشاره کرد که بسیار زرق و برق دار هستند، به‌ویژه کاپوت V شکل، درهای بیرون زده و شیشه جلوی پیازی.[۲۵]

رسانه‌های دیگر ویرایش

قبل از رونمایی در نمایشگاه خودرو پاریس، این خودروی نمایشی از ایتالیا به ایالات متحده پرواز کرد تا در فیلم فرشتگان چارلی: زدن به سیم آخر فیلمبرداری شود. دمی مور هنرپیشه آن را در ساحل رانندگی می‌کرد. پس از اتمام فیلمبرداری، انزو برای حضور در نمایشگاه خودرو به فرانسه پرواز کرد.[۲۶]

نگارخانه ویرایش

  • رنگ‌های بیرونی متفاوتی که در انزو ارائه شده‌است
  •  
    جیالو مودنا
  •  
    نرو
  •  
    بیانکو فوجی
  •  
    آرجنتو نوربرگ‌رینگ
  •  
    گریجیو تیتانیو

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Enzo Ferrari". Auto.Ferrari.com. Retrieved 19 November 2018.
  2. ↑ Autoblog on Ferrari FXX Evoluzione.
  3. ↑ "Ferrari Enzo, a 12 cylinder mid-engine berlinetta supercar". Archived from the original on 16 May 2016. Retrieved 20 February 2015.
  4. ↑ Ahlgrim, Steve (September 2015). "2002 Ferrari Enzo". Sports Car Market. 27 (9): 84.
  5. ↑ "Ken Okuyama". red-dot.org. Retrieved 13 October 2019.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Newbury, Stephen (2003). The Car Design Yearbook 2. Merrell. ISBN 1-85894-196-2.
  7. ↑ "Ferrari Enzo Road Test" (PDF).
  8. ↑ Peter Robinson (September 2002). "First Drive Review, Ferrari Enzo – It goes like never before. In fact, they're all gone". Car and Driver. Retrieved 27 April 2018.
  9. ↑ "Ferrari donates proceeds of 400th Enzo to Pope". Autoblog.com. Retrieved 8 December 2005.
  10. ↑ "$1M Ferrari Enzo donated to St. Jude Children's Research Hospital". luxurylaunches.com. 14 September 2006. Retrieved 14 September 2006.
  11. ↑ "Ferrari M3 348 for sale". Supercars.net. Retrieved 11 August 2006.
  12. ↑ "Enzo Ferrari". Auto.ferrari.com. Retrieved 12 August 2014.
  13. ↑ "2002 Ferrari Enzo". RSsportscars.com. Archived from the original on 12 August 2019. Retrieved 17 February 2015.
  14. ↑ https://www.ferrari.com/en-US/auto/enzo-ferrari [bare URL]
  15. ↑ "Tested: 2004 Ferrari Enzo". September 2002.
  16. ↑ "Used Ferrari Enzo for Sale Near Me".
  17. ↑ Grabianowski, Edward (14 August 2004). "Turning Point". How Stuff Works. Retrieved 25 March 2007.
  18. ↑ "Ferrari Enzo – Auto Shows". Car and Driver. Archived from the original on 25 January 2010. Retrieved 20 February 2010.
  19. ↑ "2003 Ferrari Enzo Engine, Chassis, Dimensions, Price & Performance Data – Road Test Review". Motor Trend. Archived from the original on 6 November 2015. Retrieved 2 September 2012.
  20. ↑ Grabianowski, Edward (14 August 2004). "Power and Glory". How Stuff Works. Retrieved 8 February 2007.
  21. ↑ "Ferrari Enzo – First Drive Review". Car and Driver. September 2002.
  22. ↑ "Ferrari Enzo". Car and Driver. July 2003. Retrieved 27 July 2016.
  23. ↑ "The 300 km/h elite" (به آلمانی). Auto-Motor-Sport. Archived from the original on 7 December 2014. Retrieved 18 May 2009.
  24. ↑ "fueleconomy.gov". Retrieved 4 October 2014.
  25. ↑ "Fifty Ugliest Cars of the Past 50 Years: Chevrolet Avalanche - BusinessWeek". Images.businessweek.com. Archived from the original on 13 January 2015. Retrieved 2 September 2012.
  26. ↑ According to Charlie's Angels: Full Throttle director McG. Charlie's Angels: Full Throttle DVD, special feature.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=انزو_فراری_(خودرو)&oldid=38368160»