برایان اینو
برایان پیتر جرج سینت جان له باپتیست د لا سیل اینو (به انگلیسی: Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno)[۲] که در زمینهٔ حرفه‌ای با نام برایان اینو یا به‌طور مختصر اینو نیز شناخته شده‌است[۳]٬ موسیقیدان٬ تنظیم‌کننده٬ تهیه‌کننده٬ خواننده و هنرمند تجسمی انگلیسی است که به عنوان یکی از بنیان‌گذاران اصلی موسیقی امبینت شناخته می‌شود.[۴]
| برایان اینو | |
|---|---|
 برایان اینو در موزهٔ مادر (مادره) واقع در ناپل٬ ژوئن ۲۰۰۸ | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام تولد | برایان پیتر جرج اینو |
| زاده | ۱۵ مهٔ ۱۹۴۸ (۷۵ سال) |
| ژانر | اکسپریمنتال راک٬ امبینت٬ الکترونیک٬ مینی‌مال٬ آرت راک٬ گلم راک٬ آرت پاپ[۱] |
| ساز(ها) | سینث‌سایزر٬ پیانو٬ کیبورد٬ خوانندگی٬ ارگان٬ ساکسوفون٬ گیتار الکتریک٬ گیتار بیس |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۷۰-اکنون |
| ناشر(ان) | آیلند٬ پالیدور٬ ای. جی.٬ آبسکیور٬ اوپال٬ ویرجین٬ آسترال‌ورکس٬ آل سینتز رکوردز٬ رایکودیسک٬ وارنر براز. |
| وبگاه | |
اینو در دورهٔ مقدماتی تحصیل خود در کالج شهری ایپسوییچ٬ یکی از شاگردان روی اسکات بود٬ سپس با الهام گرفتن از نقاشی ساده‌گرایانه به ادامهٔ تحصیل در مدرسه هنر انجمن کولچستر پرداخت. در زمان تحصیل در دورهٔ هنر این انجمن و در جلسات آموزش موسیقی که در مدرسهٔ موسیقی همجوار برگزار می‌شد٬ اینو در زمینهٔ نواختن و ساخت موسیقی نیز تجربیاتی کسب کرد. وی در اوایل دههٔ ۱۹۷۰ به عنوان نوازندهٔ سینث‌سایزر به گروه موسیقی راکسی میوزیک پیوست٬ موفقیت گروه راکسی میوزیک در زمینهٔ موسیقی گلم راک بسیار زود به دست آمد٬ ولی اینو خیلی زود از سفر کردن و همچنین کشمکش‌هایی که با برایان فری٬ خوانندهٔ اصلی گروه پیدا کرده بود٬ خسته شد.
موسیقی انفرادی اینو سبک‌های مختلف موسیقی تجربی و موسیقی امبینت را در بر گرفته‌است و همچنین با نوآوری در تکنیک‌های تهیه اثر و با تأکید بر "علم نظری در عمل"٬ به‌طور فوق‌العاده‌ای در شکل‌گیری موسیقی امبینت و موسیقی زایشی تأثیرگذار بوده‌است.[۵] وی همچنین مفهومی از موسیقی تصادفی را تا حدودی در غالب همکاری با دیگر هنرمندان موسیقی به مخاطبان ارائه داد.[۶] علاوه بر این اینو به عنوان یک تهیه کنندهٔ موسیقی و آلبوم موسیقی تأثیرگذار نیز به فعالیت پرداخته است. اینو در پایان دههٔ ۱۹۷۰، همکاری با رابرت فریپ در تهیهٔ آلبوم‌های "نو پوسی‌فوتینگ" و "ایونینگ استار"٬ همکاری با دیوید بویی در تهیهٔ اثری با نام "برلین تریلوژی" و مشهور کردن یک گروه موسیقی آمریکایی با نام دیوو و یک سبک تأثیر گرفته از پانک با نام نو ویو را در پروندهٔ هنری خود به ثبت رساند. او در سه آلبوم از گروه تاکینگ هدز از جمله ریمین این لایت (۱۹۸۰) به عنوان تهیه‌کننده و اجرا کننده٬ و در هفت آلبوم از گروه یوتو از جمله درخت جاشوا به عنوان تهیه‌کننده حضور داشته‌است. وی همچنین از میان دیگران به کار بر روی آثار هنرمندانی همچون گروه جیمز٬ لوری اندرسون٬ کلدپلی٬ پل سایمون٬ گریس جونز٬ جیمز بلیک و اسلودایو پرداخته است.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Brian Eno». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ تیر ۱۳۹۳.
- ↑ تاننباوم، راب (۲۷ آگوست ۲۰۰۲). «Steadfast in Style». New York. The Village Voice. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۴ تیر ۱۳۹۳.
After two LPs, Eno left for a solo career, releasing briny albums of art-pop and inventing ambient music.
- ↑ Estrella, Espie: Ambient Music, about.com بایگانی‌شده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
- ↑ «Brian Eno one of 12 new Royal Designers for Industry». RSA. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۴ تیر ۱۳۹۳.
- ↑ AllMusic, Explore Music, "Ambient"
- ↑ Jason Ankeny, (((Brian Eno > Biography))), allmusic
- ↑ Prendergast, Mark The Ambient Century, Bloomsbury UK, 2000. ISBN 0-7475-4213-9
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ برایان اینو موجود است. |