در دانش جغرافی، به توده سنگی یا تپه صخره‌ای منفردی که نسبت به زمین‌های پیرامون خود برجسته‌تر باشد تَک‌صَخره یا فراسَنگ می‌گویند. این‌گونه عوارض معمولاً به دلیل مقاومت جنس بخشی از زمین در برابر فرسایش پدید می‌آیند.[۱] به عبارتی دیگر، تک‌صخره‌ها عارضه‌هایی سخت هستند در سطح شبه‌جلگه‌ها که از بقایای ارتفاعات قبلی به‌وجود آمده‌اند.[۲]

کوه پیلوت در کارولینای شمالی
یک تک‌صخره در ایتالیا

این برجستگی‌ها گاه در مناطق گرمسیری که دستخوش فرسایش بسیار هستند دیده می‌شوند و دارای دامنه‌های تند هستند.[۳]

منابع ویرایش

  1. جعفری، عباس. فرهنگ گیتاشناسی (اصطلاحات جغرافیائی). چاپ دوم. تهران: انتشارات گیتاشناسی، ۱۳۶۳. ص۲۵۷.
  2. فرهنگ واژه‌های ژئومورفولوژی، دکتر مسعود معیری، انتشارات دانشگاه اصفهان، ۱۳۹۰
  3. فرهنگ اصطلاحات جغرافیای طبیعی، سیاوش شایان، انتشارات مدرسه، ۱۳۸۴